In Vietnam komt al sinds de 12e eeuw een uniek soort poppenspel voor. Het is voornamelijk tijdens dorpsfestivals in de Rode Rivier delta van Noord Vietnam te zien, die aan het begin of het eind van de landbouwcyclus plaatsvinden. Het is een vorm van amusement, maar vooral ook een weerspiegeling van het dagelijks leven van de boeren en vissers.<BR> <BR> De dorpsvijver is het podium. In het water staat een kleine pagode. Achter een scherm zijn vaag de schimmen te zien van de poppenspelers. De houten poppen drijven op het water, tussen de pagode en het publiek. De spelers staan tot hun middel in het water en bewegen de poppen onder het wateroppervlak met lange stokken en touwen. De exacte speeltechniek is een geheim.<BR> <BR> De spelers improviseren. In losse scènes verwerken ze allerlei dorpssituaties, historische feiten en fabels. Bij gebrek aan een verhaallijn zijn er ook geen hoofdrolspelers. Uitzondering is Teu, de grappenmaker. Hij opent de voorstelling, praat op komische wijze de scènes aan elkaar, en sluit af. Hij is de ceremoniemeester.<BR> Muzikale begeleiding geschiedt voornamelijk door middel van percussie instrumenten (grote trom, woodblock, gong). Deze dienen om de actie ritmisch te ondersteunen en een levendige sfeer te scheppen. Ook het vuurwerk levert een belangrijke akoestische bijdrage. Vrijwel, spelers en muzikanten, vormen een collectief dat de naam van het dorp draagt. <BR> <BR> Personages die samen een verhaal vertellen, zijn er in het Vietnamese waterpoppentheater niet. Er is geen script en geen verhaallijn. Het repertoire bestaat uit een groot aantal (wel tweehonderd) korte scènes, die de virtuositeit van de poppenspelers goed doen uitkomen. Veel ervan laten het dagelijks leven in het dorp zien: vissen, met een hengel, met een net of in een boot, eenden hoeden en de vos die eenden probeert te vangen, het ploegen van de rijstvelden met buffels, etc. Sport en spel, historische personages zoals Le Loi (leider van de opstand tegen de Ming agressie in de 15e eeuw) en scènes uit bekende toneelstukken, ze worden allemaal met de waterpoppen opgevoerd. Heel feeëriek zijn de scènes waarin de fabeldieren (draak, eenhoorn, feniks, en schildpad) met een zijden bal spelen, en de dans van de feeën. Elk programma bevat ongeveer tien scènes. Teu praat ze aan elkaar, en geeft commentaar op van alles en nog wat. Op die manier is hij een komische figuur die het poppenspel en het publiek bij elkaar brengt. <BR> <BR> De waterpoppen worden door professionele poppenmakers gemaakt van vijgenhout; dat is licht, zacht en duurzaam. Het lichaam en de benen worden uit een stuk gesneden, en de armen worden los aan het bovenlichaam bevestigd, zodat ze kunnen bewegen. De kleding is in de pop gesneden; zo draagt Teu meestal een open vestje en een voorschootje. De poppen staan op een basis die zich onder water bevindt en die ervoor zorgt dat de pop blijft drijven en in balans blijft. De poppen worden waterdicht gemaakt met hars van de lak-boom; daarna worden ze geverfd. Er zijn een aantal manieren om de poppen te bewegen en te controleren. Het simpelste is de enkele stok van bamboe of hout, van 3,5 tot 4,5 meter lang; een kant van de stok wordt door de speler vastgehouden, de andere wordt in de pop gestoken, door middel van een rondraaiende as waardoor de pop verschillende standen kan aannemen. De speler trekt en duwt de stok naar voren, opzij en naar achteren. Als de speler het hoofd of de ledematen van de pop wil laten bewegen, doet hij dat door middel van meerdere stokken en draden. Soms zijn hele groepen poppen op een groot raamwerk bevestigd dat over draden onder water getrokken wordt; de individuele poppen worden dan door draden bewogen. En dat allemaal terwijl de poppenspelers tot aan hun middel in het koude water staan... <BR> <BR>