Hanger in de vorm van een maraboutgraf, onderdeel van een paar. De hangers werden gebruikt als oorhanger of om als versiering aan damesvlechten te hangen. Onderaan hangen aan ogen vier munten, afkomstig uit resp. Marokko (1299 AH, d.w.z. 1881/2), Frankrijk, Spanje en Italië. Dit type sieraden, met inleg met gekleurde was, werd alleen vervaardigd door joodse zilversmeden in de Siroua-streek (Irhil-n-Oro) en in Imi-n-Tatelt. De manier waarop de stenen in de cabochons bij dit paar armbanden zijn geplaatst verwijst naar de Siroua (info Ivo Grammet, 2009 en Grammet 1998, p. 321).<BR> <BR> De traditie in Marokko wil dat sieraden van generatie op generatie, van moeder op dochter worden overerfd. De toekomstige bruid kreeg in haar uitzet bijna altijd een fibula. Naast de gebruiks- en sierfunctie dienden deze sieraden nog een ander, economisch, doel. Men bewaarde ze om in situaties van financiele nood te kunnen verkopen of te ruilen. Sieraden hebben ook een communicatieve waarde en kunnen bepaalde boodschappen overbrengen. Een sieraad is bijvoorbeeld een teken van liefde. Een vrouw die een fibula, armband, oorring of een khamsa (handje) van zilver droeg, liet haar verbondenheid met haar tradities en afkomst zien. Halfedelstenen, zoals koraal, dienen tot versiering van de sieraden, maar staat ook symbool voor kracht en geluk. Dergelijke Berbersieraden werden op het platteland door zowel islamitische als joodse vrouwen gedragen.<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Zilveren hanger, versierd met gekleurde was in groen, geel en oranjerood. De vier verhoogde decoraties bestaan uit resp. twee konische vormen van zilver en gekleurde was, en twee met ingelegde glaskralen in groen en rood. Ook op de cirkel bovenaan is een rode glaskraal aangebracht. De techniek en het materiaal dat voor de vervaardiging van deze oorhanger zijn gebruikt zijn typerend voor zilveren sieraden uit de Siroua-streek, die is gelegen tussen het Hoge Atlasgebergte en de Anti-Atlas in het zuiden van Marokko. <BR> <BR> De vervaardiging van deze hanger is als volgt: zilver (ruw zilver of gebruikte sieraden en/of muntstukken) wordt gesmolten. Mogelijk is ook dat zilveren staven zijn uitgehamerd tot zilverblik dat vervolgens is geknipt of gebogen. Verbinding gebeurt door solderen of middels scharnieren. De motieven zijn geciseleerd of gegraveerd en met gekleurde was opgevuld (Grammet, 1998 en Camabazard Amahan, 2002-2003).