Het harmonium is een instrument met vrije lamellen dat in 1842 in Parijs is gepatenteerd door Alexandre Debain. Hij lijkt op een klein orgel, maar is verwant aan het mondorgel en de concertina. De lengtes van de lamellen bepalen de toonhoogte. Het harmonium wordt doorgaans met de voet in werking gezet, waardoor lucht door de lamellen gaat (Diagram Group, 1976:87).<BR> Deze instrumenten raakten tijdens de koloniale periode wijdverspreid over Afrika en India. Ze werden belangrijk in lokale muziektradities. In India werd het harmonium geïntroduceerd door de missie en zending, vermoedelijk in het midden van de 19de eeuw. Hoewel daar ook staande modellen te vinden zijn, is vooral de draagbare, doosachtige vorm bekend. <BR> Het instrument wordt meestal bespeeld terwijl de speler op de grond zit, waarbij met een hand gespeeld wordt. De andere hand pompt lucht via een balg aan de achterzijde. Zijn muziek begeleidt een zanger, die meestal ook het instrument bespeelt, in een breed scala aan klassieke en urbane populaire stijlen. Het is minder vaak aanwezig in dorpse aangelegenheden. India en Pakistan zijn lange tijd plaats van vervaardiging geweest.<BR> Vanwege de vaste toonhoogten is het instrument vaak onderwerp van discussie geweest in debatten over Indiase muziek, omdat het niet bruikbaar is voor de traditionele flexibele intonaties.