Vanaf 1722 regeerden er in Awadh nawabs, gouverneurs van de in Delhi zetelende Mogulkeizer. Hun hoofdvestigingplaatsen waren Faizabad en het in 1775 tot nawabhoofdstad verkozen Lucknow. Naarmate de macht van de Mogulkeizer slonk nam die van de nawabs toe. De nawabs regeerden onafhankelijk tot 1856, toen de EIC (East India Company) Awadh (in het Engels Oudh) inlijfde.<BR> <BR> De rijkdom van de nawabs trok bezoekende Europese kunstenaars zoals de schilders Johann Zoffany (1733-1810) en Tilly Kettle (1735-1786). Zij portretteerden diverse nawabs en aanzienlijke hovelingen. Naast deze zogenaamde Companyschilders, genoemd naar het Britse handelshuis EIC, een concurrent in India van de VOC, was er een lokale Indiase school miniaturisten die ook veel portretten produceerden.<BR> Hiernaast bestond een derde stroming, namelijk van copiïsten die grote hoeveelheden nawabportretten reproduceerden. Naast de grote nawabpaleizen bestonden talrijke landhuizen en stadsvilla's. Het was hier in de 19de eeuw gebruikelijk in ruime mate portretten van diverse hoogmogenden in de salons te hangen.<BR> Er zijn vele kopieën, kopieën van kopieën, collages en andere samenstellingen overgeleverd, veelal van een niet al te hoge kwaliteit.<BR> <BR> Dit portret is een exponent van een stijl die ontstond onder invloed van portretfotografie, met een decor achtergrond, toneelgordijnen, een het beeld doormidden delende centraal geplaatste zuil en een sterke diagonaal. De bediende aan de rechterzijde is gekleed in een pseudo-Europese stijl.<BR>