Deze instrumenten worden altijd als identiek paar bespeeld (zie 4575-3). In veel Tibetaans-boeddhistische kloosters wordt er, staande op het platte dak boven de centrale gebedsruimte, bij zonsopkomst en -ondergang op geblazen, afwisselend met de lange hoorns (ra-dun of dung-chen). <BR> De Tibetaanse hobo 'rgyagling' wordt gebruikt in boeddhistische rituelen, zoals cham-mysterieën (zie 4575-1 en -2). De naam is samengesteld uit twee termen: rgya, dat ofwel China ofwel India betekent, en gling, dat fluit betekent. Het kan ook een directe vertaling zijn van het Perzische shanai, 'koninklijke fluit'.<BR> De speelwijze vereist een doorgaande ademhaling. Het geluid wordt gestopt met het middenkootje van de vinger, niet met de top. Het repertoire, afhankelijk van het betreffende klooster, bestaat uit muziekstukken die verwijzen naar de omstandigheden van hun compositie, technische punten, rituele functie etc.(Helffer, 1984:244). <BR> <BR> <BR> <BR> Vervaardiging<BR> De rgya gling heeft een houten basis met zeven vingergaten en een duimgat. metalen ringen, versierd met halfedelstenen worden vaak tussen de gaten geplaatst. Het konische mondstuk wordt omvat door een schijf met een dubbelriet. Het uitwaaierende uiteinde is gemaakt van gegraveerd koper, soms eveneens versierd met halfedelstenen.