Dit Turkse zijden kleed heeft in zijn bestaan een lange weg afgelegd. Het is mogelijk vervaardigd voor gebruik in het heiligdom in Mekka. Daarna kwamen de kleden vaak weer terug naar Turkije waar ze bijvoorbeeld in moskeeën of mausolea terechtkwamen. Het meest frequent dienden dergelijke textielen daar als grafkleden, geplaatst aan het hoofdeinde van de tombe of om een sarcofaag te bedekken (Ipek 2006:310). Ook kwam het voor de textielen voor dit doeleinde, en niet voor Mekka, werden vervaardigd.<BR> <BR> Het kleed heeft een ontwerp van zigzagbanden met diverse teksten. Er zijn drie verschillende soorten banden die elk meerdere keren herhaald worden. De bovenste band toont de shahada, de islamitische geloofsbelijdenis, geschreven in thuluth schrift. Op de band daaronder zijn de namen van God en Mohammed geschreven. De derde band toont in klein schrift twee teksten uit de Koran. De bovenste tekst is de eerste helft van Koran 2: 144, 'Wij zien wel hoe jouw gezicht zich in de hemel ronddraait. Dus zullen Wij je tot een gebedsrichting wenden die je bevalt. Wend dus je aangezicht in de richting van de heilige moskee.' Deze tekst is een duidelijke verwijzing naar het islamitische voorschrift om richting Mekka te bidden en de doden met hun gezicht naar Mekka toe te begraven. De onderste tekst is hoofdstuk al-ikhlaas (Koran 112) waarvan de vertaling luidt: 'Zeg: Hij is God als enige, God de bestendige. Hij heeft niet verwekt en is niet verwekt en niet één is er aan Hem gelijkwaardig.' Soerat al-ikhlaas is één van de zogenaamde amuletsoera's waar een beschermende werking aan wordt toegeschreven. De inscripties zijn vermoedelijk ontworpen door kalligrafen in dienst van het Ottomaanse hof en toegepast op textiel (Ipek 2006: 314).<BR> <BR> Dergelijke epigrafische kleden in rood en groen werden speciaal vervaardigd voor de heilige plaatsen in Mekka en Medina; de gebruikte koranteksten zijn een indicatie voor welke locatie het textiel bestemd was (Ipek 2006:305). Rood textiel werd met name in Mekka gebruikt, in het interieur van de Ka’aba, het heiligdom in Mekka. Groen was bestemd voor de moskee van de profeet in Medina. De productie van de kleden vond oorspronkelijk plaats in Istanbul en werd in de 19e eeuw verplaatst naar Hereke. <BR> <BR> Sinds de Mamlukse periode (midden 13e eeuw) was het traditie dat de kiswa, het zwarte gordijn dat de vier muren van de Ka'aba bedenkt, jaarlijks door ambachtslieden in Egypte werd vervaardigd. In de Ottomaanse periode werden de versierselen van de Ka'aba elk jaar uit naam van de sultan meegebracht met de pelgrimskaravaan, die tegen het einde van het islamitische (maan)jaar uit Egypte kwam. De officiële Ottomaanse karavaan vertrok vanuit Istanbul en voegde zich onderweg samen met die uit Damascus. Waarschijnlijk werden de rode en groene zijden kleden die in Turkije vervaardigd waren met deze karavaan vervoerd. Het textiel voor de heilige plaatsen werd ieder jaar ter gelegenheid van de hadj, de pelgrimstocht, vervangen. Na gebruik in de Ka’aba werden de zijden kleden verdeeld onder Mekkaanse notabelen, zoals de sharif van Mekka en de poortwachters van de Ka’aba. Zij verkochten de kleden, in stukken gesneden, aan welgestelde pelgrims. Vaak ook werden de kleden naar Istanbul gebracht waar ze in het paleis bewaard werden of verder gedistribueerd (Ipek 2006: 307). <BR> <BR> Ten tijde van het Ottomaanse Rijk was het in Turkije gebruikelijk dat de graven van vooraanstaande personen gedecoreerd werden met grafkleden gemaakt uit textiel afkomstig uit de heilige plaatsen. De sarcofaag (sanduka) zelf was leeg; in overeenstemming met islamitische voorschriften werd de overledene in de grond onder de sarcofaag begraven. De kleden die de sarcofagen bedekten werden regelmatig vervangen. Soms werden de gebruikte kleden in stukken gesneden en verdeeld, men geloofde dat baraka (zegen) van de heilige in het kleed was opgenomen. Dit zijden kleed heeft mogelijk ook dit doel gediend.<BR> <BR> <BR> <BR> Vervaardiging<BR> De doek is geweven van rode zijde, met witte draad zijn teksten ingeweven.