Het bedekken van roodbruin aardewerk met een witte sliblaag werd al vroeg in veel delen van de islamitische wereld toegepast. Alleen in 10de en 11de eeuws Iran, Afghanistan, Oezbekistan en Transoxanië werd op deze witte ondergrond een decoratie met slib aangebracht. Naast veelvoorkomende sierkleuren als zwart, mangaanbruin en rood werden ook groen en okerbruin gebruikt. Ondanks het gebruik van het vrij zware materiaal waren de pottenbakkers in staat opmerkelijk dunne wanden voor schalen te creëren. Een aantal pottenbakkerscentra in Nishapur (in Oost-Iran) en Samarqand (toen Afrasiyab genoemd) produceerde voor lokaal gebruik en de export, maar er waren ook kleine centra die alleen voor de lokale markt produceerden. Populaire decoratiemotieven op dit type aardewerk zijn inscripties (soms met messcherpe lijnen aangebracht), eenvoudige geometrische patronen, gestileerde bladvormen en geabstraheerde vogels. <BR> Afbeeldingen van een centrale vogel omringd door zogenaamde lollie-bloemen zoals ook te zien op deze kom zijn karakteristiek voor een 11de-eeuwse voorzetting van de in de 10de eeuw gestarte traditie van slibdecoratie. Het wordt de ‘Sari’-stijl genoemd naar de stad in Noord-Iran waar dit type aardewerk werd geproduceerd. Naast de iconografie zijn ook de witte puntjes die de bloemen en vogel versieren een voortzetting van de 10de-eeuwse traditie.<BR> <BR> <BR> Vervaardiging<BR> Deze schaal van bruin aardewerk op een lage voet heeft schuine wanden die bij de rand iets naar binnen krommen. De aardewerken scherf is aan de binnenzijde bedekt met een witte sliblaag terwijl deze op de buitenzijde ontbreekt waardoor enkele breuklijnen goed zichtbaar zijn. De decoratie is aangebracht met gekleurd slib in de kleuren mangaanbruin, roodbruin, groen en wit waarop een kleurloze loodglazuur is aangebracht. Centraal is een grote vogel afgebeeld omringd door twee medaillon-vormige bloemen, zogenaamde lolliebloemen en een mangaanbruine stippelrand. Grote delen van de voorstelling zijn later aangevuld: er is een duidelijk verschil tussen originele slibdelen die tijdens het bakproces een duidelijke verbinding zijn aangegaan met het glazuur en een wazige indruk achterlaten en later bijgetekende motieven die strak en ondoorschijnend zijn.