Het kaartweven werd in de 11de eeuw door de Centraalaziatisch-Turkse stammen mee naar Turkije gebracht. Precies omwille van de sterkte die ontstaat door het torsen van meerdere draden bij het kaartweven, zijn deze banden ideaal voor het vastbinden van vilt op de yurt, voor draagriemen aan de tentzakken en foedralen, voor paardegetuig, voor het dragen van kinderen op de rug maar ook voor gordel-, hoofd- of sierbanden en -bororden aan de kleding.<BR> <BR> Vervaardiging<BR> De kettingdraden worden tussen twee punten opgespannen. De draaden worden door de kaartjes heen gestoken. De kaarten hangen in weefpositie parallel met de kettingdraden. Door de kaart 1/4 slag te draaien in wijzerzin worden de kettingdraden getorst en komt een andere kleur boven te liggen. Na elke 1/4 slag wordt een inslagdraad ingebracht met een spoeltje dat tussen de gaap gestoken wordt, die automatisch door de kaartjes geschapen wordt. Deze inslagdraad verbindt alle groepen van vier kettingdraden tot een vast geheel. Ook biedt de vier keuze van de kleur van de draden een figuatiemogelijkheid. Kettinguiteinden worden tot fransjes verwerkt en versierd met glaskralen en kwastjes.