Bolfluit van aardewerk in de vorm van een ei met bovenop een gemodelleerde vogel
Bolfluit van aardewerk in de vorm van een ei, met bovenop een gemodelleerde vogel. De vogel is mogelijk een toekan, nauw verbonden met vruchtbaarheidsmagie, die op het ei broedt. Hij is naar het aanblaasgat, en dus de speler, gericht, hetgeen ongebruikelijk is. Het is echter wel zo, dat de toon niet door de vogel maar door het klanklichaam (het 'ei') wordt voortgebracht.<BR> De fluit heeft een mondstuk en vier vingergaten (twee aan elke kant). <BR> Het toonbereik is een sext, met de noten G-B-C-D-Es. (Het toonbereik en de toonladders van de Feriz collectie zijn door Merguerite Falk geanalyseerd (Feriz,1966:112)). <BR> <BR> De ocarina is een van de oudst bekende instrumenten van het Amerikaanse continent, maar ook daarbuiten, zoals bijvoorbeeld in China. VOlgens sommige bronnen is het al meer dan 12.000 jaar oud en ontstaan in verschillende vormen in verschillende culturen over de hele wereld. Verschillende Europese expedities naar de Amerikas, waaronder die van Hernan Cortes in 1519 naar Mexico, brachten ocarinas mee naar Europa. Daar werden ze eerst getoond en bespeeld aan de koninklijke hoven. Vanaf de 19de eeuw werd de ocarina populair als volksinstrument in Europa, aanvankelijk in Italië, waar het woord ook vandaan komt: ocarina betekent 'klein gansje'. Ocarinas zijn populair als kinderinstrumentjes. Een interessant weetje is wellicht dat de interesse voor de ocarina enorm toenam na de verschijning van het instrument in de Nintento Legend of Zelda game (Wikipedia.org, 31-08-2009).<BR> <BR> In Midden- en Zuid-Amerika zijn dergelijke fluiten in zoömorfe oftewel dierlijke vorm, veelvuldig gevonden in archaeologische sites. De meeste hebben vier vingergaten. In Amerika was een wijdverspreid geloof in het hiernamaals. De doden werden giften meegegeven voor in het leven na de dood. Dit waren vaak gebruiksvoorwerpen zoals aardewerken potten, wapens en voedsel (mais, pinda’s, bonen etc.), en soms dus ook muziekinstrumenten.<BR> <BR> Het geluid dat wordt geproduceerd is afhankelijk van de ratio van het totale oppervlak aan vingergaten t.o.v. het algehele volume van het instrument. Het geluid wordt dan voortgebracht door te blazen en vervolgens door resonantie in de gehele holte. De toonhoogte wordt beinvloed door het al dan niet afdekken van de vingergaten. De positie van dit gat is niet relevant voor de toon. <BR> <BR> <BR> <BR> <BR>
Bolfluit van aardewerk in de vorm van een ei met bovenop een gemodelleerde vogel
Bolfluit van aardewerk in de vorm van een ei, met bovenop een gemodelleerde vogel. De vogel is mogelijk een toekan, nauw verbonden met vruchtbaarheidsmagie, die op het ei broedt. Hij is naar het aanblaasgat, en dus de speler, gericht, hetgeen ongebruikelijk is. Het is echter wel zo, dat de toon niet door de vogel maar door het klanklichaam (het 'ei') wordt voortgebracht.<BR> De fluit heeft een mondstuk en vier vingergaten (twee aan elke kant). <BR> Het toonbereik is een sext, met de noten G-B-C-D-Es. (Het toonbereik en de toonladders van de Feriz collectie zijn door Merguerite Falk geanalyseerd (Feriz,1966:112)). <BR> <BR> De ocarina is een van de oudst bekende instrumenten van het Amerikaanse continent, maar ook daarbuiten, zoals bijvoorbeeld in China. VOlgens sommige bronnen is het al meer dan 12.000 jaar oud en ontstaan in verschillende vormen in verschillende culturen over de hele wereld. Verschillende Europese expedities naar de Amerikas, waaronder die van Hernan Cortes in 1519 naar Mexico, brachten ocarinas mee naar Europa. Daar werden ze eerst getoond en bespeeld aan de koninklijke hoven. Vanaf de 19de eeuw werd de ocarina populair als volksinstrument in Europa, aanvankelijk in Italië, waar het woord ook vandaan komt: ocarina betekent 'klein gansje'. Ocarinas zijn populair als kinderinstrumentjes. Een interessant weetje is wellicht dat de interesse voor de ocarina enorm toenam na de verschijning van het instrument in de Nintento Legend of Zelda game (Wikipedia.org, 31-08-2009).<BR> <BR> In Midden- en Zuid-Amerika zijn dergelijke fluiten in zoömorfe oftewel dierlijke vorm, veelvuldig gevonden in archaeologische sites. De meeste hebben vier vingergaten. In Amerika was een wijdverspreid geloof in het hiernamaals. De doden werden giften meegegeven voor in het leven na de dood. Dit waren vaak gebruiksvoorwerpen zoals aardewerken potten, wapens en voedsel (mais, pinda’s, bonen etc.), en soms dus ook muziekinstrumenten.<BR> <BR> Het geluid dat wordt geproduceerd is afhankelijk van de ratio van het totale oppervlak aan vingergaten t.o.v. het algehele volume van het instrument. Het geluid wordt dan voortgebracht door te blazen en vervolgens door resonantie in de gehele holte. De toonhoogte wordt beinvloed door het al dan niet afdekken van de vingergaten. De positie van dit gat is niet relevant voor de toon. <BR> <BR> <BR> <BR> <BR>
contributor
Credits: Dr. Hans Feriz
description
Bolfluit van aardewerk in de v ...... R> <BR> <BR> <BR>
identifier
subject
title
Bolfluit van aardewerk in de vorm van een ei met bovenop een gemodelleerde vogel
@ned
Ocarina with four finger holes, terracotta
@eng
type
Blaasinstrument
created
1000-1550 ?
extent
circa 5,5 x 4,6 x 8cm (2 3/16 x 1 13/16 x 3 1/8in.)
spatial
isRelatedTo
isShownAt
https://hdl.handle.net/20.500.11840/120604
isShownBy
http://collectie.wereldculture ...... 3842-109_d033391.jpg&cache=yes
http://collectie.wereldculture ...... /TM//tm-3842-109.jpg&cache=yes
object
provider
Stichting Nationaal Museum van Wereldculturen
rights
(not assigned)