Vuurstenen zaag, prehistorisch

Het object is afkomstig uit de Fayum depressie in Egypte en dateert uit de Neolitische tijd of Late Steentijd. Gedurende deze periode vestigden zich in de Nijlvallei mensen die zich met landbouw gingen bezighouden. De Fayum-cultuur loopt van circa 4000 - 3500 voor Christus (Menghin, 1931).<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Van een vuurstenen kernstuk is een stuk steen afgeslagen en de scherpe kanten zijn enigszins geretoucheerd. De ene rand hoofdzakelijk aan de voorzijde, de andere voornamelijk aan de achterzijde van de zaag.<BR> De werktuigen waarmee de vuursteen bewerkt wordt bestaan ook uit vuursteen, meestal vuursteenknollen. Dit zijn stukken zeer harde steen, uit een kiezelzuur verbinding bestaand die in zuivere toestand melkachtig van kleur is, doch meestal verontreinigd is en dan vaalgrauwe tot bruine tinten heeft aangenomen. Deze knollen zijn door landijs, gletchers of stromend water vaak over grote afstanden verplaatst. <BR> Deze vuursteen laat zich vrij gemakkelijk stukslaan en, wanneer men in een bepaalde richting slaat, kan men er al naargelang de kracht van de slag, kleinere of grotere steensplinters afslaan en zo op den duur de steen een bepaalde vorm geven. Naast de vuursteenknollen kunnen ook zeer harde rol- en schuifstenen, die door ijs of water waren meegevoerd, voor de bewerking van vuursteen gebruikt zijn, zoals stukken graniet.

Vuurstenen zaag, prehistorisch

Het object is afkomstig uit de Fayum depressie in Egypte en dateert uit de Neolitische tijd of Late Steentijd. Gedurende deze periode vestigden zich in de Nijlvallei mensen die zich met landbouw gingen bezighouden. De Fayum-cultuur loopt van circa 4000 - 3500 voor Christus (Menghin, 1931).<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Van een vuurstenen kernstuk is een stuk steen afgeslagen en de scherpe kanten zijn enigszins geretoucheerd. De ene rand hoofdzakelijk aan de voorzijde, de andere voornamelijk aan de achterzijde van de zaag.<BR> De werktuigen waarmee de vuursteen bewerkt wordt bestaan ook uit vuursteen, meestal vuursteenknollen. Dit zijn stukken zeer harde steen, uit een kiezelzuur verbinding bestaand die in zuivere toestand melkachtig van kleur is, doch meestal verontreinigd is en dan vaalgrauwe tot bruine tinten heeft aangenomen. Deze knollen zijn door landijs, gletchers of stromend water vaak over grote afstanden verplaatst. <BR> Deze vuursteen laat zich vrij gemakkelijk stukslaan en, wanneer men in een bepaalde richting slaat, kan men er al naargelang de kracht van de slag, kleinere of grotere steensplinters afslaan en zo op den duur de steen een bepaalde vorm geven. Naast de vuursteenknollen kunnen ook zeer harde rol- en schuifstenen, die door ijs of water waren meegevoerd, voor de bewerking van vuursteen gebruikt zijn, zoals stukken graniet.