Behalve als vloerkleed, wordt het kleed gebruikt om over het zadel van een paard of muildier gelegd worden. Dit kleed is afkomstig van de Ayt Bou Zemmour (bekend in Marokko onder de naam Zemmour), een confederatie van Berberbevolkingsgroepen die zich tussen de steden Rabat en Meknes bevindt. De gesproken taal van Zemmour confederatie is het Tamazight, een taalvariant van het Berbers dat in de Midden-Atlas en centraal Marokko wordt gesproken. De nomadische levenswijze is geen standaard meer bij deze confederatie en men leeft tegenwoordig (info 2004) geheel gesedentariseerd. De belangrijkste stedelijke handelcentra van deze streek zijn Khemissat en Tifelt.<BR> <BR> Vervaardiging<BR> Het kleed is op een staand weefgetouw door een Amazighvrouw uit de Zemmour regio (Midden Atlas) geweven. Het weefsel is een inslagribs en de gekleurde banen en motieven (ruiten, driehoeken en zigzaglijnen) die het ornament van het weefsel vormen zijn door verschillende inslagdraaden gevormd. Het gebruik van motieven op dit kleed is typerend voor weefsels uit deze regio (Zemmour), namelijk het ontbreken van een centraal medaillon en het telkens herhalen van dezelfde patronen op het kleed, zoals ook op dit kleed het geval is (Bouilloc 2001: 52 en 65).<BR> <BR> De zijden koordfranjes met aan de uiteinden pailletten zijn in het kleed geknoopt en soms genaaid. De lovertjes (Timuzinin in het Berbers) worden tijdens het weven aan het kleed toegevoegd. De draden waarin de lovertjes geregen zijn worden in lussen rond de scheringdraden gelegd en minder strak aangetrokken zodat de lovertjes losser blijven en een glinstereffect uitstralen.