Dik mannetje van brooddeeg, gebruikt als offergave bij Allerzielen op 2 november.<BR> Toor beschrijft de Mexicaanse cultuur als fatalistisch, waarbij de dood moedig wordt aanvaard. Zelfs in tijden van rouw maakt men grappen over de dood (1964:236). Op 2 november worden overal skeletten en doodskoppen neergezet. Ze worden van allerlei materialen gemaakt, zo ook van suikergoed. Sommige voorwerpen worden neergezet in huis of bij graven van overledenen, terwijl klein suikergoed opgegeten wordt.<BR> De "Day of the Dead" in stedelijk Mexico is ook een tijd waarin sociaal commentaar geleverd wordt met een humoristische bijklank, vaak d.m.v. skeletten afgebeeld in alledaagse situaties (Carmichael et al., 1991:8).<BR> Het feest dat zowel thuis als op kerkhoven wordt gevierd, heeft een syncretisch karakter: de Middeleeuwse Spaans-Europese traditie om de overleden zielen te eren, en de pre-Columbiaanse dodencultus. In huis wordt een versierd altaar (ofrenda) opgesteld met gaven voor de doden. Op het kerkhof worden de graven van overleden verwanten schoongemaakt en met bloemen versierd en ook hier worden offergaven gelegd (voedsel, drank, wierook etc.) (Childs et al. 1982:5; Cipolletti, 1989:200-213). Zie verder over Allerheiligen en Allerzielen nog Toor, 1947:236-244 en Pomar, 1987.