Massim dansschilden, kaidiba genoemd, bestaan uit een plankje waarin twee schijfvormige uiteinden zijn gesneden, met elkaar verbonden door een smalle handgreep in het midden. Veelal zijn de uiteinden rijk versierd met doorwrocht curvilineair houtsnijwerk, soms in combinatie met ajour gesneden gedeelten, dat polychroom beschilderd is. Deze motieven zijn altijd sterk gestileerd, een of meerdere vogelkoppen vormen echter vaak een nog net herkenbaar element. Hierop vormt dit exemplaar geen uitzondering. Het zijn echter de aan weerszijden van de handgreep uitgesneden, vrij naturalistisch weergegeven, vogelfiguren die het tot een uitzonderlijk dansschild maken. <BR> Daarnaast valt het op door een esthetisch bijzonder sierlijke en evenwichtige vormgeving waarbij het houtsnijwerk minder druk en overdadig aandoet dan dat van sommige andere exemplaren. De vogels hebben de vleugels tegen het lichaam gevouwen, en lijken wel op het water te drijven. Mogelijk zijn hier reigers, die zich veelal bij de riffen ophouden, uitgebeeld. Massim dansschilden werden gemaakt van een nogal zachte houtsoort, waarvan ook de vechtschilden vervaardigd werden. <BR> <BR> Vroeger gebruikte men een dissel met stenen kling om de vorm van het schild uit te hakken. Voor het fijnere werk, zoals het uitsnijden van de motieven op het blad, gebruikte men varkensslagtand, respectievelijk haaietand. <BR> <BR> Slechts in een periode per jaar, tijdens de oogstfeesten, werd de kaidiba gebruikt. <BR> De dans met de kaidiba werd opgevoerd op het dorpsplein door een rij van zo'n dertig tot veertig mannen in vol ornaat. Deze mannen bewogen zich langzaam in een cirkel, waarbij elk een kaidiba in de rechterhand hield, terwijl met de pols een ronddraaiende beweging werd gemaakt. Hiermee werden de bewegingen van vogels uitgebeeld. <BR> Deze vogels werden beschouwd als de geesten van de voorouders die juist tijdens deze oogstfeesten geacht werden tijdelijk uit het dodenrijk terug te keren om de zielen van de gestorvenen mee te nemen.<BR> DS, 1987.<BR> <BR> Engelse tekst:<BR> Massim danceshields, called kaidiba, consist of a bar serving as handle and a disk at each end. The disks are often richly decorated with intricate carving, sometimes combined with pierced parts, and painted in several colours. These motifs are always strongly stylized, but one or more bird-heads often form a just barely recognizable element. In the latter respect this specimen is not an exception, but the rather naturalistically carved birds on each side of the handle do make it exceptional. It is also striking by reason of the esthetically unusually elegant and baranced design, the carved decoration being less crowded and excessive than that on some of the other examples. The birds have their wings folded against the body and seem to be floating on water. It is possible that they represent herons, whlc are numerous on the reefs. Massim danceshields were made of a rather soft wood which was also used for warshields. Formerly, an adze with a stone blade was used to shape the shield, and for the finer work such as the carving of the motifs, use was made of a boar's tusk or shark's tooth. The kaidiba was only used in one period of each year, i.e., during the harvest feasts. The dance in which it was carried was performed on the village square by a row of thirty to fourty men in full dress. These men moved slowly in a circle, each holding a kaidiba in the right hand and making a circular movement with the wrist, thus acting out the movements of birds. The birds were considered to be the spirits of the ancestors, who were thought to return from the realm of the dead during the harvest feasts in order to take away with them the souls of those who had died.<BR> DS, 1987.