Het plukken van papaver

Dit schilderij is de tweede uit een serie van zeven lakschilderingen die de verschillende fasen in de produktie van opium laten zien: van het oogsten van de papaverbollen tot hun verwerking tot opium. Opium was één van de belangrijkste exportproducten van Iran in de 19e eeuw. De voorstelling op dit schilderij laat zien hoe arbeiders in een veld bezig zijn het het plukken van de papaver. Aan de rand van het veld worden de bollen verzameld en op lastdieren geladen. Op de achtergrond is de ommuring van een gebouw te zien, mogelijk het woonhuis van de Nederlandse ondernemer die het schilderij liet maken.<BR> <BR> De serie schilderingen is mogelijk in opdracht van een Europese ondernemer gemaakt, mogelijk een Nederlander. Dit is echter niet zeker. Wel is het waarschijnlijk dat de schilderijen in opdracht gemaakt zijn: de productie van opium was geen gangbaar onderwerp in de Iraanse schilderkunst. De geschilderde stadia wijken bovendien af van het werkelijke proces (Van de Wijngaart in Huygens en Ros 1993: 190). Voorondersteld wordt dat de opdrachtgever een opiumhandelaar was die de schilderingen liet maken als illustratie van zijn activiteiten in Isfahan. Dat de vroegere eigenaar of opdrachtgever van dit schilderij een Nederlander was, blijkt uit de etiketten met Nederlandse uitleg die op de achterkant van twee van de schilderijen zijn te vinden. Misschien is het in opdracht van een Europeaan geschilderd en pas later in een Nederlandse collectie gekomen. De vele geschilderde inkijkjes in het dagelijks leven in Isfahan dienden waarschijnlijk om de Europese kijkers kennis te laten nemen van de Iraanse gebruiken en architectuur (Mols 2011: 87).<BR> <BR> De schilderijen zijn geschilderd in de realistische stijl die in de 19e eeuw, onder invloed van de Europese schilderkunst, opgang maakte in Iran. Op grond van de stijl is het schilderij te dateren als tweede helft 19e eeuw. Het beschilderen van papier-maché met lakwerk werd in Iran populair vanaf de 16e eeuw. Op meerdere lagen papier werd een laag van kalk en lijm aangebracht. Dit werd beschilderd met een voorstelling en daarna voorzien van een aantal laklagen.<BR> <BR> <BR>

Het plukken van papaver

Dit schilderij is de tweede uit een serie van zeven lakschilderingen die de verschillende fasen in de produktie van opium laten zien: van het oogsten van de papaverbollen tot hun verwerking tot opium. Opium was één van de belangrijkste exportproducten van Iran in de 19e eeuw. De voorstelling op dit schilderij laat zien hoe arbeiders in een veld bezig zijn het het plukken van de papaver. Aan de rand van het veld worden de bollen verzameld en op lastdieren geladen. Op de achtergrond is de ommuring van een gebouw te zien, mogelijk het woonhuis van de Nederlandse ondernemer die het schilderij liet maken.<BR> <BR> De serie schilderingen is mogelijk in opdracht van een Europese ondernemer gemaakt, mogelijk een Nederlander. Dit is echter niet zeker. Wel is het waarschijnlijk dat de schilderijen in opdracht gemaakt zijn: de productie van opium was geen gangbaar onderwerp in de Iraanse schilderkunst. De geschilderde stadia wijken bovendien af van het werkelijke proces (Van de Wijngaart in Huygens en Ros 1993: 190). Voorondersteld wordt dat de opdrachtgever een opiumhandelaar was die de schilderingen liet maken als illustratie van zijn activiteiten in Isfahan. Dat de vroegere eigenaar of opdrachtgever van dit schilderij een Nederlander was, blijkt uit de etiketten met Nederlandse uitleg die op de achterkant van twee van de schilderijen zijn te vinden. Misschien is het in opdracht van een Europeaan geschilderd en pas later in een Nederlandse collectie gekomen. De vele geschilderde inkijkjes in het dagelijks leven in Isfahan dienden waarschijnlijk om de Europese kijkers kennis te laten nemen van de Iraanse gebruiken en architectuur (Mols 2011: 87).<BR> <BR> De schilderijen zijn geschilderd in de realistische stijl die in de 19e eeuw, onder invloed van de Europese schilderkunst, opgang maakte in Iran. Op grond van de stijl is het schilderij te dateren als tweede helft 19e eeuw. Het beschilderen van papier-maché met lakwerk werd in Iran populair vanaf de 16e eeuw. Op meerdere lagen papier werd een laag van kalk en lijm aangebracht. Dit werd beschilderd met een voorstelling en daarna voorzien van een aantal laklagen.<BR> <BR> <BR>