Deze rozenwatersprenkelaar heeft de meest voorkomende vorm: een ronde voet, een bolvormige houder voor het water en een lange hals met tuit. De tuit is gemaakt in de vorm van een bloem met bovenop perforaties en een knop. De decoraties zijn in een stijl, die typerend is voor Kashmir, noordwest India, waar de sprenkelaar vandaan komt. De zilversmeden in deze regio werden geïnspireerd door wat ze in hun omgeving tegenkwamen. Zo zijn er op de voet de bladeren van de oosterse plantaanboom (in India bekend als chinar of in het Kashmiri als boonyi) te vinden, die in de valleien van Kashmir groeien. Het arabeske frame om deze bladeren is geïnspireerd op de architectuur van Mogol huizen. Kashmir heeft ook een bekende traditie van het maken van sjaals. De patronen op de sjaals werden door de smeden gebruikt en zijn terug te zien bij de egale lijnen op de centrale houder (Wilkinson 1999, 103-104). De achtergrond van de gehele sprenkelaar bestaat uit kleine bloemetjes.<BR> <BR> Om de sprenkelaar te gebruiken wordt boven de houder, de hals losgedraaid, om deze met water te vullen. Vervolgens komt dit tijdens het sprenkelen uit de perforaties naar buiten.<BR> <BR> Op de zijkant van de voet staan een inscriptie:<BR> <BR> FROM: MEHRA COYAJEE<BR> Het is niet bekend of dit de maker of de schenker is.<BR> <BR> De sprenkelaar is waarschijnlijk gemaakt in het eerste kwart van de twintigste eeuw.