Deze rozenwater sprenkelaar heeft de meest voorkomende vorm: een ronde voet, een bolvormige houder voor het water en een lange hals met tuit. De sprenkelaar is gemaakt in Bombay rond 1920 (Wynyard Wilkinson email aan Pieter van der Woude, 14 februari 2018), maar de decoraties zijn beïnvloed door de stijl van Kutch. Er was veel kruisbestuiving van decoratiestijlen tussen de zilversmeden van verschillende regio’s van Noord India. Vooral de versieringen van Kutch vielen goed in de smaak en werden nagemaakt in Bombay. Daarnaast migreerden smeden van Kutch, door de grote hongersnood van 1899, naar Bombay (Wilkinson 1999, 22). <BR> De tuit is gemaakt in de vorm van een bloem, met aan de onderkant rechtopstaande palmbladeren die voorover hellen en aan de bovenkant zeven perforaties. <BR> Om de sprenkelaar te gebruiken wordt boven de houder, de hals losgedraaid, om deze met water te vullen. Vervolgens komt dit tijdens het sprenkelen uit de perforaties naar buiten.<BR> <BR> Op de zijkant van de voet staat een inscriptie. Het cijfer is in Devanagari schrift en de letter in Latijns schrift.<BR> <BR> १A. <BR> <BR> Dit is vertaald: 1A. <BR> <BR> Op de centrale houder bevindt zich een klein schild waarop een inscriptie in Devanagari schrift staat. Deze is vervaagd en is lastig te lezen. Mogelijk staat hier:<BR> <BR> hāmumusā<BR> <BR> hasimā<BR> <BR> — maresā