New art from the Western Desert<BR> <BR> From the very early days at Hermannsburg, people made objects for sale to tourists. In 1935, Rex Battarbee, a traveling artist, introduced watercolour painting to Aboriginal people there. Albert Namatjira, who spent periods of time at Haasts Bluff in the 1950's, was later to become known as the "Hermannsburg school", a style especially popular with stockmen.<BR> Geoffry Bardon, while an art teacher at Papunya School in 1971, introduced some of the older men to acrylic paint an acrylic medium.<BR> The acrylic medium could be mixed with the natural ochres that are traditionally used in the creation of imagery for the rituals of Aboriginal ceremonial business. The men began painting the images of their "tjukurrpa", their dreaming or law, on composition board and other modern surfaces. These images had traditionally been painted on bodies, ceremonial objects, rocks and caves, or depicted in ground paintings. The men also painted a mural on the school building, no longer there but still remembered by many people living at Haasts Bluff who as children went to Papunya School. Papunya Tula Artists Company Pty Ltd was founded in 1972 to sell the artwork of artists of the area. Geoffrey and others were struck by the beauty of the early paintings, but it was a decade of hard work and many exhibitions before there was major national and international appreciation. Although initially all the company's artists were Papunya-based, by the mid-seventies Haags Bluff artists were also prominent members of the group. A decade later, however, all the older men who had painted at Haasts Bluff, with the exception of Gideon Tjupurrula Jack and Harper Morris, had either passed away or moved elsewhere.<BR> Consequently, Papunya Tula Artists' field officers stopped visiting the area to deliver canvas and buy finished work, although the Kanparrka Store at Haasts Bluff still kept supplies of paint and canvas for anyone who wanted to do 'private' canvases.<BR> Over the last decade or so, enthusiasm for painting has spread throughout the Centre and the Top End. It is one way for Aboriginal people to assert their culture and show it to a wider world. Today there are painters on most Aboriginal communities, and art centres have sprung up at many communities; Yuendumu, Balgo and Lajamanu all have well-established artist co-operatives Which organise exhibitions, sales and commisions.<BR> Women's centres also take on the role of art centres by accomodating the needs of the artists. The opening of the Ikuntji Women's Centre in 1993 strengthened interest in painting in the Haasts Bluff community. <BR> <BR> <BR> Haasts Bluff ligt tweehonderdertig kilometer ten westen van Alice Springs en veertig kilometer ten zuiden van Papunya. In het begin van de twintigste eeuw dachten veel blanken dat ze in dit gebied hun fortuin konden maken met het fokken van koeien, paarden en schapen en het vinden van goud. Het vee vertrapte de spaarzame planten en vervuilde de drinkplaatsen. Goudzoekers gerbruikten dynamiet om grond te verplaatsen, waarbij ze belangrijke waterbronnen vernietigden. Aboriginals werden verjaagd van hun land. De missiepost in Hermannsburg, honderd kilometer ten zuidoosten van Haasts Bluff, werd een toevluchtsoord voor Aboriginals die op de vlucht waren voor de blanken. De missionarissen reisden ook met voorraden, levensmiddelen naar andere andere kampen, zoals Haasts Bluff , waar Aboriginals afhankelijk waren van die voorraden. Het was een betrekkelijk veilige plaats en steeds meer Aboriginals uit de woestijn trokken hier naar toe. In 1942 woonden hier vierhonderd mensen en was er een permanente basis waar de missionarissen voorraden verstrekten en voor de de belangen van Aboriginals opkwamen. Veel van de families die er nu wonen zijn in deze periode naar Haasts Bluff gekomen. In de tijd van de assimilatienederzettingen werden veel Aboriginals overgebracht van Haasts Bluff naar Papunya waar ze een vreselijke tijd doormaakten. Na 1976 trokken ze massaal weg uit de nederzetting om te leven in buitenposten of terug te keren naar Haasts Bluff. <BR> De kunstcoordinator van Papunya reisde regelmatig naar Haasts Bluff om de Aboriginals van schildersmaterialen te voorzien en geschilderde doeken op te halen, die werden verkocht via Papunya Tula. Langzaamaan stierven de oude schilders en stopten de bezoeken van de coordinator. <BR> In 1992 krijgt Haasts Bluff, of Ikuntji zoals de Aboriginals zelf deze plaats noemen, een vrouwencentrum dat tevens als kunstcentrum fungeert met een coordinator. Ook kinderen en mannen komen er voor activiteiten.<BR> <BR>