Dit is een draagmand wajarie gemaakt van de semi-epifiet of klimplant sarhebanaro door Kilijan ‘Lokobija’ Sabajo voor 1960. De vlechtpatroon met vierkanten is volgens zijn kleinzoon Albert Sabajo kundig gemaakt, en laat zo veel zien als ‘hier ben ik’. De vierkante ogen zijn volgens hem moeilijker te maken dan ronde ogen. Daarnaast zijn er ook nog draagmanden die snel in het bos worden gemaakt van palmbladeren voor eenmalig gebruik, die worden yokhahti wayarhie genoemd (jacht draagmand). De draagband word time genoemd. De gebruikte vlechttechniek is de vier-richtings-methode, bij de Kari’na pamakarï genoemd, en is er in twee van de vier richtingen een dubbele reep gebruikt voor extra stevigheid.