Deze in het zwart gehulde en gesluierde pop Jamila wordt geleverd met een roze tasje en rode schoenen. De overige accessoires in de opbergdoos bestaan uit opmaakspulletjes zoals nagellak en nagelstickers, een spiegel en een borstel. De doos bevat ook een plastic ring met vlinder en twee roze haarspeldjes met bloemen.<BR> Op de achterzijde van de doos staat een foto met vijf poppen met lange geborduurde jurken, en grote sieraden. Die poppen zijn niet gesluierd. Ze contrasteren met de vrome kleding van de meisjespop die in de doos zit. Boven de foto van de vijf poppen prijkt een afbeelding van een snavelkoffiepot met twee kleine kopjes en een lampje in de vorm van een open koepelgebouw. Deze symboliseren mogelijk het behoud van tradities. Dit wordt nog versterkt doordat onder de naam Jamila (in het Engels en Arabisch) het woord Traditions prijkt. De pop is geproduceerd in Shantou, China, door Best Resources Toys Trading co.<BR> <BR> In 2016 waren in Mekka voornamelijk Amerikaanse kinderpoppen als Barbie en Ken populair als cadeau en souvenir, evenals merchandise die betrekking had op grote bioscoophits als Frozen. Deze poppen en ander speelgoed lagen ook zichtbaar uitgestald, terwijl Arabische poppen met een religieuze signatuur, zoals deze Jamila-pop, minder in het zicht te koop werden aangeboden. <BR> <BR> Het aanschaffen van souvenirs als onderdeel van pelgrimage en Mekka als belangrijk handelscentrum gaan beide ver terug in de geschiedenis. Ook al voor de komst van de islam vonden er in en rondom Mekka festivals en bedevaarten plaats waar ook goederen werden verhandeld. Na de komst van de islam werden de bedevaarten gecontinueerd, en was handel tijdens de hadj en de omrah, de kleine bedevaart, toegestaan. Men mocht zijn koopwaar verkopen na het ritueel op de Berg Arafat op dag twee van de pelgrimsrites. Dan kochten pelgrims praktische spullen in voor de terugreis en (luxe)producten als aandenken aan de bedevaart en als geschenk voor familie en vrienden. (Khan 2013, p. 230) Pelgrims brachten ook producten uit het thuisland mee naar Mekka om daar voor een goede prijs te verkopen en zo hun terugtocht te financieren. Al vroeg in de islamitische geschiedenis had het jaarlijkse aanbod op de bedevaartmarkten dus al een internationaal karakter. Dit werd versterkt doordat (al dan niet tijdelijk gevestigde) handelaren in Mekka en havenstad Djedda stoffen en andere producten importeerden speciaal voor die bedevaartmarkten. De diversiteit in het aanbod en de internationale oriëntatie was daarnaast mede te danken aan de aanwezigheid van buitenlandse kunstenaars en ambachtslieden in Mekka die handgemaakte souvenirs (zoals schilderingen van de Ka’ba door Indiase schilders) maakten, zeker in de negentiende eeuw maar naar grote waarschijnlijkheid al veel vroeger. (Porter 2015, pp. 105-107) Voor pelgrims geldt vaak dat de productieplaats van ondergeschikt belang is: het feit dat de aanschaf in Mekka of Medina plaatsvond en het product dus met de heilige steden in contact is geweest is doorslaggevend. (Mols 2013, p. 76) Hoewel het aanbod in de eerste twee decennia van de 21ste eeuw is uitgebreid met bijvoorbeeld uiteenlopende elektronische apparaten, digitale gadgets en spelletjes, hebben sommige souvenirs zoals bidkleden, bidsnoeren, gouden sieraden en Zemzemwater flesjes niets aan populariteit ingeboet, al is hun verschijningsvorm wel aan verandering onderhevig doordat ook modern design zijn intrede doet in het assortiment van pelgrimsartikelen. In het geval van bidkleden is bijvoorbeeld het tot zakformaat opvouwbare kunststoffen bidkleed nieuw en populair. Gebleven is het internationale aanbod van aandenkens, met de kanttekening dat de lokaal geproduceerde souvenirs ook vaak door buitenlandse vaklui worden geproduceerd. <BR>