Dit familiespel genaamd Het Pad wordt gespeeld door twee tot vier spelers vanaf zes jaar oud. Volgens de makers is Het Pad enerzijds een leuk tijdverdrijf voor moslimkinderen terwijl het hen anderzijds leert reflecteren over wat ze in het leven zoeken. Het doel van het spel is geformuleerd naar leeftijd. Voor deelnemers van 11 en jonger geldt dat degene die de meeste goede daden en de grootste familie heeft samengesteld wint. Voor deelnemers van 12 en ouder is de winnaar degene die naast de meeste goede daden ook de beste carrière, de beste auto, en het beste huis heeft vergaard. Er zijn 28 goede daden te vergaren. Naast het zich houden aan de vijf zuilen van de islam (het uitspreken van de geloofsbelijdenis, de vijf dagelijkse gebeden, vasten in de maand ramadan, liefdadigheid en de bedevaart naar Mekka) vallen daar ook onder meer onder respect hebben voor ouderen, lezen en memoriseren van de Koran, geduld hebben, spijt betonen, ouders gehoorzamen, goede manieren, liefdadigheid en zieken bezoeken.<BR> <BR> Het spel bestaat uit een kartonnen speelbord waarop een pad is uitgezet. Dit is ingedeeld in vakjes met pictogrammen die elk zijn omgeven door een nisvorm met een Engelse en Arabische tekst eronder. Elke speler kiest een kleur pion. Met behulp van een draaischijf gaan spelers een tot vijf plaatsen vooruit. Elke speler heeft bovendien een kartonnen kaart voor zich dat is ingedeeld in onderwerpen als goede daden, echtgenoot, de oudste zoon, kinderen, carrière, huis, auto, landen en winkelen. Onder elk van deze is een aantal hokjes vrijgemaakt waarin fiches met pictogrammen kunnen worden geplaatst die onderweg tijdens het spelen worden vergaard. Bij goede daden zijn dit 14 hokjes, terwijl er voor een echtgenoot/echtgenote en het huis slechts een plek is. <BR> <BR> Er zijn verschillende typen fiches of kaartjes: met mannennamen, vrouwennamen, consumentengoederen, landsnamen, autotypen, beroepen en huistypen. Het speelbord bevat pictogrammen met onderwerpen die hierop aansluiten zoals gaan trouwen, beroepskeuze, het doen van een goede daad, een nieuwe auto of nieuw huis, het krijgen van een baby, landen om te studeren, te werken of te winkelen. Overeenkomstig het pictogram waarop de speler terecht komt neemt deze een fiche van het betreffende stapeltje. Als een speler de naam van de echtgenoot of de baby niet bevalt, dan kan deze worden geruild met een fiche van een medespeler of kan er een volgende keer als men op dit icoon komt opnieuw een fiche van de stapel gepakt worden. Op het speelbord bevinden zich ook icoontjes met het Suikerfeest (Arabisch: Eid al-Fitr) en het Offerfeest (Arabisch: Eid al-Adha). Beide zijn uitgerust met een tekening van een stoplicht, wat betekent dat alle spelers hier moeten stoppen en het betreffende feest moeten vieren. Wanneer een speler daadwerkelijk op een van deze twee icoontjes uitkomt, dan mag deze zowel een goede daden fiche als een winkel fiche van de stapel nemen. Dit symboliseert en verbeeldt het bidden en het geven van geschenken tijdens deze islamitische feestdagen. <BR> <BR> Het spel combineert verschillende waarden: de nadruk ligt evengoed op het gezinsleven en goede daden als op ruimte voor consumentisme en een mondain leven. Het is bedoeld om zich spelenderwijs facetten van de islamitische geloofsleer en rituelen eigen te maken. Het spel is ontwikkeld en geproduceerd door Delaware Games, en is zowel in het Engels als in het Arabisch. www.delawaregrouphk.com. Het wordt in Mekka als souvenir verkocht.<BR> <BR> Het aanschaffen van souvenirs als onderdeel van pelgrimage en Mekka als belangrijk handelscentrum gaan beide ver terug in de geschiedenis. Ook al voor de komst van de islam vonden er in en rondom Mekka festivals en bedevaarten plaats waar ook goederen werden verhandeld. Na de komst van de islam werden de bedevaarten gecontinueerd, en was handel tijdens de hadj en de omrah, de kleine bedevaart, toegestaan. Men mocht zijn koopwaar verkopen na het ritueel op de Berg Arafat op dag twee van de pelgrimsrites. Dan kochten pelgrims praktische spullen in voor de terugreis en (luxe)producten als aandenken aan de bedevaart en als geschenk voor familie en vrienden. (Khan 2013, p. 230) Pelgrims brachten ook producten uit het thuisland mee naar Mekka om daar voor een goede prijs te verkopen en zo hun terugtocht te financieren. Al vroeg in de islamitische geschiedenis had het jaarlijkse aanbod op de bedevaartmarkten dus al een internationaal karakter. Dit werd versterkt doordat (al dan niet tijdelijk gevestigde) handelaren in Mekka en havenstad Djedda stoffen en andere producten importeerden speciaal voor die bedevaartmarkten. De diversiteit in het aanbod en de internationale oriëntatie was daarnaast mede te danken aan de aanwezigheid van buitenlandse kunstenaars en ambachtslieden in Mekka die handgemaakte souvenirs (zoals schilderingen van de Ka’ba door Indiase schilders) maakten, zeker in de negentiende eeuw maar naar grote waarschijnlijkheid al veel vroeger. (Porter 2015, pp. 105-107) Voor pelgrims geldt vaak dat de productieplaats van ondergeschikt belang is: het feit dat de aanschaf in Mekka of Medina plaatsvond en het product dus met de heilige steden in contact is geweest is doorslaggevend. (Mols 2013, p. 76) Hoewel het aanbod in de eerste twee decennia van de 21ste eeuw is uitgebreid met bijvoorbeeld uiteenlopende elektronische apparaten, digitale gadgets en spelletjes, hebben sommige souvenirs zoals bidkleden, bidsnoeren, gouden sieraden en Zemzemwater flesjes niets aan populariteit ingeboet, al is hun verschijningsvorm wel aan verandering onderhevig doordat ook modern design zijn intrede doet in het assortiment van pelgrimsartikelen. Gebleven is het internationale aanbod van aandenkens, met de kanttekening dat de lokaal geproduceerde souvenirs ook vaak door buitenlandse vaklui worden geproduceerd. <BR>