Dit wandkleed bevat de zogenaamde schone namen van God (Arabisch: Asma’ Allah husna) in het Arabisch. Dit zijn 99 verschillende namen voor God, die verschillende eigenschappen of attributen van God uitdrukken zoals eigenschappen die met scheppen, goddelijkheid, kennis of macht te maken hebben. Met zegt deze namen bij verschillende gelegenheden op waarbij vaak een bidsnoer wordt gebruikt van 33 of 99 kralen. Bij het laatste correspondeert elke kraal met een naam van God. <BR> Uit de Koran blijkt dat de ‘mooiste’ of beste namen aan God behoren en wordt de gelovigen aanbevolen om God aan te roepen bij zijn mooie namen (Koran 7:180 en Koran 17:110). Een aanbeveling met deze strekking is ook als schriftband bovenaan het kleed opgenomen: ‘God. De Schone namen en roep God ermee aan.’ Bij dit wandkleed staat de naam Allah, die alle eigenschappen van God omvat, centraal omgeven door een medaillon. Hoewel de volgorde van de schone namen die hier met kraaltjes zijn uitgevoerd de standaardversie volgt is hier nog een extra naam toegevoegd: de Uitvoerige (Arabisch: al-Wasi’). Ook heeft de maker een lange naam (Arabisch Dhu al-Djalal wa al-ikram) over twee vakjes verdeeld waardoor het lijkt of er in totaal 101 namen worden genoemd. <BR> Overzichten van de Schone namen van God zijn populair als hadj-souvenir en worden bijvoorbeeld ook uitgevoerd in goedkopere uitvoeringen zoals posters.<BR> <BR> Het aanschaffen van souvenirs als onderdeel van pelgrimage en Mekka als belangrijk handelscentrum gaan beide ver terug in de geschiedenis. Ook al voor de komst van de islam vonden er in en rondom Mekka festivals en bedevaarten plaats waar ook goederen werden verhandeld. Na de komst van de islam werden de bedevaarten gecontinueerd, en was handel tijdens de hadj en de omrah, de kleine bedevaart, toegestaan. Men mocht zijn koopwaar verkopen na het ritueel op de Berg Arafat op dag twee van de pelgrimsrites. Dan kochten pelgrims praktische spullen in voor de terugreis en (luxe)producten als aandenken aan de bedevaart en als geschenk voor familie en vrienden. (Khan 2013, p. 230) Pelgrims brachten ook producten uit het thuisland mee naar Mekka om daar voor een goede prijs te verkopen en zo hun terugtocht te financieren. Al vroeg in de islamitische geschiedenis had het jaarlijkse aanbod op de bedevaartmarkten dus al een internationaal karakter. Dit werd versterkt doordat (al dan niet tijdelijk gevestigde) handelaren in Mekka en havenstad Djedda stoffen en andere producten importeerden speciaal voor die bedevaartmarkten. De diversiteit in het aanbod en de internationale oriëntatie was daarnaast mede te danken aan de aanwezigheid van buitenlandse kunstenaars en ambachtslieden in Mekka die handgemaakte souvenirs (zoals schilderingen van de Ka’ba door Indiase schilders) maakten, zeker in de negentiende eeuw maar naar grote waarschijnlijkheid al veel vroeger. (Porter 2015, pp. 105-107) Voor pelgrims geldt vaak dat de productieplaats van ondergeschikt belang is: het feit dat de aanschaf in Mekka of Medina plaatsvond en het product dus met de heilige steden in contact is geweest is doorslaggevend. (Mols 2013, p. 76) Hoewel het aanbod in de eerste twee decennia van de 21ste eeuw is uitgebreid met bijvoorbeeld uiteenlopende elektronische apparaten en digitale gadgets, hebben sommige souvenirs zoals bidkleden, bidsnoeren, gouden sieraden en Zemzemwater flesjes niets aan populariteit ingeboet, al is hun verschijningsvorm wel aan verandering onderhevig doordat ook modern design zijn intrede doet in het assortiment van pelgrimsartikelen. Wat gebleven is het internationale aanbod van aandenkens, met de kanttekening dat de lokaal geproduceerde souvenirs ook vaak door buitenlandse vaklui worden geproduceerd.<BR> <BR>