Deze Arabische snavelkoffiekan, dalla geheten, is een elektrische variant van de metalen koffiekan, die onder meer in Oost-Afrika, het Midden-Oosten, Turkije en Iran gangbaar was. Traditioneel werd de koffie in metalen snavelkannen urenlang op vuur verwarmd. Daar ging al veel voorbereiding aan vooraf aangezien men gewoonlijk op markten groene bonen kocht die men zelf eerst diende te roosteren. Men brandde de kooltjes die nodig waren voor het roosteren thuis in zogenaamde menqels, grote metalen bekkens vaak met twee oren onder de brede bovenrand. (Snouck Hurgronje in Witkam 2007, 326) Daarna werd als smaakmaker aan de koffiebonen kardemom, een kruid uit de gemberfamilie, toegevoegd. Dit mengsel werd dan handmatig tot poeder vermalen en aan het water toegevoegd. <BR> De karakteristieke uiterlijke kenmerken, de lange puntige snaveltuit en de op een koepel lijkende deksel zijn bij deze elektrische versie van de dalla behouden gebleven. Het apparaat is bedoeld om Arabische koffie met kardemom te zetten. Voor de juiste samenstelling van de koffie en de kardemom is een plastic maatbeker bijgeleverd. Het water dat in deze kan wordt gebruikt wordt, net als een waterkoker, op een elektrisch plaatje verwarmd. Verschil is dat bij deze kan de koffie wel in de kan zelf wordt gezet. Nadat water in de kan aan de kook is gebracht, wordt de karakteristieke Arabische poederkoffie toegevoegd. Na zeventien minuten wordt een kleinere hoeveelheid kardemom toegevoegd bij een temperatuur van 92 graden. Na nog eens twee minuten is de koffie klaar. Vergeleken met de vaak uren durende bereiding van traditionele koffie levert dit veel tijdsbesparing op. <BR> Voor deze elektrische dalla-variant gebruikt men al geroosterde gemalen koffie. Deze dalla is ontworpen door Arab Dalla Trading Est. in Riyadh, Saoedi-Arabië, en is in China geproduceerd. Hij wordt geleverd met kookplaatje, maatbeker voor koffie en kardamom en een tas voor gebruik op reis. <BR> <BR> Traditioneel werd in Mekka en Djedda koffie geschonken om gasten te verwelkomen, bij feesten en partijen en voordat gasten naar huis gingen. Het was goed gebruik om gasten meerdere keren bij te schenken. Dit gebruik is nu nog steeds springlevend. In West-Arabië waren in de negentiende eeuw ook veel eenvoudige koffiehuizen gevestigd, die gedeeltelijk in de open lucht functioneerden. Waar muren ontbraken om schaduw te geven werden dergelijke plekken overspannen met linnen doeken. De inventaris van dergelijke koffiehuizen was eenvoudig: deze bestond simpelweg uit een koffiepot met enkele kopjes, kruiken gevuld met vers water, blikken bekers en waterpijpen. (Snouck Hurgronje in Witkam 2007, p. 226-227). Die koffiepotten waren waarschijnlijk gemaakt van aardewerk en eenvoudiger van vorm dan deze dalla. (Mols & Vrolijk 2016, 162-163) De zo karakteristieke snaveltuit ontbrak. De gebruikte kopjes waren klein en oorloos. <BR> <BR>