Deze button bevat een afbeelding van de Ka’ba met het zwarte kleed dat de Ka’ba bedekt, de zogenaamde kiswa. De twee rijen van gedeeltelijk onderbroken witte vlakken op de rechterzijde en de twee gestileerde schriftbanden op de linkerzijde zijn verwijzingen naar de indeling van de schriftbanden en de monumentale teksten zelf die met gouddraad op het Ka’ba kleed zijn aangebracht. Ditzelfde geabstraheerde design is ook gebruikt op andere voorwerpen van de firma Duraibah, onder meer op Koranhouders, bidkleden en canvas doeken. De Ka’ba wordt aan de onderzijde omgeven door een witte ‘wolkachtige’ beweging geaccentueerd door zwarte krulvormen. Mogelijk suggereren deze de beweging die pelgrims tijdens de omgang rond de Ka’ba maken, een van de rituelen van de hadj en de omrah, de kleine bedevaart. Buttons met de Ka’ba zijn een moderne en goedkope variant van sieraden met een afbeelding van de Ka’ba die als souvenir in Mekka werden verkocht. <BR> De button is gemaakt door het Mekkaanse bedrijf Duraibah dat is vernoemd naar een van de deuren van de Grote Moskee in Mekka die naar de bekende Suwaiqa-markt (letterlijk: klein marktje) leidde. Het is een eigentijds vormgeversbureau dat samenwerkt met een team van internationaal gevestigde freelance designers met een islamitische achtergrond en dat verantwoordelijk is voor een nieuwe generatie aandenkens. Het bedrijf heeft als slogan: ‘door geloof geïnspireerd’. Uitgangspunt van het bedrijf is het modern vormgeven van voorwerpen die van oudsher geliefd zijn als souvenir, zoals korans, bidkleden, bidkralen, drinkbekers en horloges en het ontwerpen van nieuwe typen aandenkens zoals telefoonhoesjes. Veel van dergelijke souvenirs worden in Aziatische landen geproduceerd.<BR> <BR> Het aanschaffen van souvenirs als onderdeel van pelgrimage en Mekka als belangrijk handelscentrum gaan beide ver terug in de geschiedenis. Ook al voor de komst van de islam vonden er in en rondom Mekka festivals en bedevaarten plaats waar ook goederen werden verhandeld. Na de komst van de islam werden de bedevaarten gecontinueerd, en was handel tijdens de hadj en de omrah, de kleine bedevaart, toegestaan. Men mocht zijn koopwaar verkopen na het ritueel op de Berg Arafat op dag twee van de pelgrimsrites. Dan kochten pelgrims praktische spullen in voor de terugreis en (luxe)producten als aandenken aan de bedevaart en als geschenk voor familie en vrienden. (Khan 2013, p. 230) Pelgrims brachten ook producten uit het thuisland mee naar Mekka om daar voor een goede prijs te verkopen en zo hun terugtocht te financieren. Al vroeg in de islamitische geschiedenis had het jaarlijkse aanbod op de bedevaartmarkten dus al een internationaal karakter. Dit werd versterkt doordat (al dan niet tijdelijk gevestigde) handelaren in Mekka en havenstad Djedda stoffen en andere producten importeerden speciaal voor die bedevaartmarkten. De diversiteit in het aanbod en de internationale oriëntatie was daarnaast mede te danken aan de aanwezigheid van buitenlandse kunstenaars en ambachtslieden in Mekka die handgemaakte souvenirs (zoals schilderingen van de Ka’ba door Indiase schilders) maakten, zeker in de negentiende eeuw maar naar grote waarschijnlijkheid al veel vroeger. (Porter 2015, pp. 105-107) Voor pelgrims geldt vaak dat de productieplaats van ondergeschikt belang is: het feit dat de aanschaf in Mekka of Medina plaatsvond en het product dus met de heilige steden in contact is geweest is doorslaggevend. (Mols 2013, p. 76) Hoewel het aanbod in de eerste twee decennia van de 21ste eeuw is uitgebreid met bijvoorbeeld uiteenlopende elektronische apparaten en digitale gadgets, hebben sommige souvenirs zoals bidkleden, bidsnoeren, gouden sieraden en Zemzemwater flesjes niets aan populariteit ingeboet, al is hun verschijningsvorm wel aan verandering onderhevig doordat ook modern design zijn intrede doet in het assortiment van pelgrimsartikelen. Wat gebleven is het internationale aanbod van aandenkens, met de kanttekening dat de lokaal geproduceerde souvenirs ook vaak door buitenlandse vaklui worden geproduceerd. <BR>