Dit canvas doek bevat vier dezelfde afbeeldingen van de Ka’ba in pop-art stijl. Ze verschillen slechts van elkaar in de achtergrondkleur en in de groen-, blauw-, roze- en geelgekleurde dubbele sierbanden op het kiswa-doek dat de Ka’ba bekleedt. Deze sierbanden bestaan aan de rechterzijde uit twee rijen van gedeeltelijk onderbroken witte vlakken. Aan de linkerzijde en in het midden bestaan ze uit gestileerde schriftbanden. Het zijn verbeeldingen van de indeling van de schriftbanden en de monumentale teksten zelf die met gouddraad op het echte Ka’ba kleed (Arabisch: kiswa) worden aangebracht. Deze specifieke vormgeving van de tekstbanden op de kiswa is ook op andere voorwerpen gebruikt die door hetzelfde bedrijf zijn ontworpen, zoals bidkleden, Koranhoezen en buttons. Dit op canvas gedrukte schilderij kan aan de muur worden gehangen met behulp van een metalen ophanghaak die aan de achterzijde is geschroefd .<BR> <BR> Het canvas bevat aan de achterzijde het logo van Duraibah in het Arabisch en het Latijnse schrift, met daaronder de toevoeging ‘Inspired by Faith’. Duraibah is de merknaam van een Mekkaans bedrijf genoemd naar een van de deuren van de Grote Moskee in Mekka die naar de bekende Suwaiqa-markt (letterlijk: klein marktje) leidde. Het is een eigentijds vormgeversbureau dat samenwerkt met een team van internationaal gevestigde freelance designers met een islamitische achtergrond en dat verantwoordelijk is voor een nieuwe generatie aandenkens. Het bedrijf heeft als slogan: ‘Inspired by Faith’. Uitgangspunt van het bedrijf is het modern vormgeven van voorwerpen die van oudsher geliefd zijn als souvenir zoals korans, bidkleden, bidkralen, drinkbekers en horloges en de moderne vormgeving van nieuwe typen aandenkens zoals telefoonhoesjes. Veel van dergelijke souvenirs worden in Aziatische landen geproduceerd. Dit canvas is in China gemaakt.<BR> <BR> Afbeeldingen van de Ka’ba zijn van oudsher geliefd als pelgrimssouvenir. Vanaf de dertiende eeuw maakten representaties van het heiligdom in Mekka deel uit van pelgrimscertificaten die men kon aanschaffen na voltooiing van de hadj of omra (de kleine bedevaart). Eenmaal thuis gekomen boden ze de pelgrim een visuele herinnering en familie en bekenden een eerste visuele kennismaking met het Huis van God, dat als gebedsrichting dient (Aksoy & Milstein 2000, pp. 101-134; Sourdel & Sourdel-Thomine 2006). Men hing ze aan de muur van moskeeën of in huis. De Ka’ba werd ook geschilderd op geglazuurde tegels die in de muren van moskeeën werden ingemetseld. Dit type tegel is voornamelijk bekend uit de Osmaanse periode, en ze zijn te vinden in steden als Istanbul, Cairo en Damascus (Maury 2013). Ze herinnerden moslims aan hun plicht om de hadj te vervullen, de instrueerden moslims over de rituelen in Mekka en waren tegelijkertijd een herdenkingsteken. Ook waren er in ieder geval vanaf de negentiende eeuw veelal Indiase schilders in Mekka actief die voorstellingen van de Ka’ba en van de Moskee van de Profeet Mohammed in Medina schilderden als aandenken voor pelgrims aan hun bedevaart en verblijf in deze heilige steden van de islam. (Roches 1904, p. 307). Ook nu nog roepen dergelijke souvenirs niet alleen de nabijheid van de heilige stad op wanneer men is teruggekeerd naar huis, maar ze verbinden de gelovige ook met de Ka’ba. Ze dienen als middel om de ervaring van de pelgrimstocht en het bidden dicht bij de Ka’ba in Mekka te herbeleven. <BR> <BR> Het aanschaffen van souvenirs als onderdeel van pelgrimage en Mekka als belangrijk handelscentrum gaan beide ver terug in de geschiedenis. Ook al voor de komst van de islam vonden er in en rondom Mekka festivals en bedevaarten plaats waar ook goederen werden verhandeld. Na de komst van de islam werden de bedevaarten gecontinueerd, en was handel tijdens de hadj en de omrah, de kleine bedevaart, toegestaan. Men mocht zijn koopwaar verkopen na het ritueel op de Berg Arafat op dag twee van de pelgrimsrites. Dan kochten pelgrims praktische spullen in voor de terugreis en (luxe)producten als aandenken aan de bedevaart en als geschenk voor familie en vrienden. (Khan 2013, p. 230) Pelgrims brachten ook producten uit het thuisland mee naar Mekka om daar voor een goede prijs te verkopen en zo hun terugtocht te financieren. Al vroeg in de islamitische geschiedenis had het jaarlijkse aanbod op de bedevaartmarkten dus al een internationaal karakter. Dit werd versterkt doordat (al dan niet tijdelijk gevestigde) handelaren in Mekka en havenstad Djedda stoffen en andere producten importeerden speciaal voor die bedevaartmarkten. De diversiteit in het aanbod en de internationale oriëntatie was daarnaast mede te danken aan de aanwezigheid van buitenlandse kunstenaars en ambachtslieden in Mekka die handgemaakte souvenirs (zoals schilderingen van de Ka’ba door Indiase schilders) maakten, zeker in de negentiende eeuw maar naar grote waarschijnlijkheid al veel vroeger. (Porter 2015, pp. 105-107) Voor pelgrims geldt vaak dat de productieplaats van ondergeschikt belang is: het feit dat de aanschaf in Mekka of Medina plaatsvond en het product dus met de heilige steden in contact is geweest is doorslaggevend. (Mols 2013, p. 76) Hoewel het aanbod in de eerste twee decennia van de 21ste eeuw is uitgebreid met bijvoorbeeld uiteenlopende elektronische apparaten en digitale gadgets, hebben sommige souvenirs zoals bidkleden, bidsnoeren, gouden sieraden en Zemzemwater flesjes niets aan populariteit ingeboet, al is hun verschijningsvorm wel aan verandering onderhevig doordat ook modern design zijn intrede doet in het assortiment van pelgrimsartikelen. Wat gebleven is het internationale aanbod van aandenkens, met de kanttekening dat de lokaal geproduceerde souvenirs ook vaak door buitenlandse vaklui worden geproduceerd.