Dit houten doosje waarop zowel aan de voor- als achterzijde de Arabische tekst ‘de Edelmoedige Koran (Arabisch: al-Qur’an al-Karim) is uitgesneden bevat een miniatuur Koran. Aan de bovenzijde is met twee ophangogen een kettinkje verbonden waarmee men het doosje aan kleding of bijvoorbeeld aan een autospiegel kan bevestigen. De flexibele kaft van de miniatuurkoran is aan de voor- en achterzijde versierd met een gelobd medaillon. <BR> De miniatuur koran is gedrukt en bevat geen referentie naar plaats en jaar van de uitgave of de uitgeverij. Deze miniatuurkoran bevat slechts een gedeelte van de Koran, namelijk hoofdstuk 1 (Arabisch: Soerat al-Fatiha) tot hoofdstuk 9 (Arabisch: Soerat al-Tawba), vers 86. Dit is niet de volledige tekst van hoofdstuk 9, want dit bevat in totaal 129 verzen. <BR> Korans in kleine formaten waren van oudsher geliefd onder reizigers omdat ze gemakkelijk mee te nemen waren in leren Korantassen. Voor de twintigste eeuw waren dat met de hand geschreven korans, die afhankelijk van de financiële positie van de eigenaar eenvoudig en ongedecoreerd waren of juist rijk versierd met veelkleurige ornamenten. Vanaf het begin van de 20ste eeuw komt ook de gedrukte koran in miniatuurformaat op. Aangezien het de eerste decennia van de 20ste eeuw niet was toegestaan dat korans in de Arabische wereld werden gedrukt (het woord van God moest met de hand worden gekalligrafeerd), sprong de Schotse firma David Bryce & Sons, die gespecialiseerd was in miniatuuruitgaven van boeken, hierop in. Zij leverden de korans met een messing foedraal waarin een vergrootglas was gezet zodat men het kleine Arabische schrift ook echt kon lezen. De gedrukte werken werden naar de Rode Zeehaven Djedda verscheept en naar Mekka vervoerd, waarna ze door pelgrims werden gekocht en mee teruggenomen naar hun thuisland. (Mols 2013, pp. 218-219)<BR> De Koran is het geschreven woord van God, de verzameling van openbaringen van God aan Zijn boodschapper Mohammed. Deze werden hem overgedragen via de aartsengel Gabriel. De Koran bevat 114 hoofdstukken, die deels in Mohammed’s geboortestad Mekka en deels in Medina, de stad waar hij in 622 na Christus met volgelingen naartoe vluchtte, zijn geopenbaard. Dit jaar wordt ook aangehouden als beginjaar van de Islam. Kort na de dood van Mohammed in 632 gaf zijn opvolger kalief Abu Bakr opdracht tot het verzamelen en op schrift stellen van alle openbaringen. Dat was nodig want een aantal volgelingen dat alle openbaringen uit het hoofd kende was in veldslagen gesneuveld. Alles wat op schrift was gesteld op uiteenlopende materialen als papyrus, perkament, steen en beenderen werd aangevuld met wat volgelingen konden reproduceren en bijeengebracht. Onder de derde kalief Othman, die aan het hoofd van de islamitische gemeenschap stond tussen 644 en 656, hebben geleerden de Koran in hoofdstukken opgedeeld en daarin een volgorde aangebracht op basis van de lengte. De langste kwamen aan het begin, de kortste aan het eind.<BR> Het aanschaffen van souvenirs als onderdeel van pelgrimage en Mekka als belangrijk handelscentrum gaan beide ver terug in de geschiedenis. Ook al voor de komst van de islam vonden er in en rondom Mekka festivals en bedevaarten plaats waar ook goederen werden verhandeld. Na de komst van de islam werden de bedevaarten gecontinueerd, en was handel tijdens de hadj en de omrah, de kleine bedevaart, toegestaan. Men mocht zijn koopwaar verkopen na het ritueel op de Berg Arafat op dag twee van de pelgrimsrites. Dan kochten pelgrims praktische spullen in voor de terugreis en (luxe)producten als aandenken aan de bedevaart en als geschenk voor familie en vrienden. (Khan 2013, p. 230) Pelgrims brachten ook producten uit het thuisland mee naar Mekka om daar voor een goede prijs te verkopen en zo hun terugtocht te financieren. Al vroeg in de islamitische geschiedenis had het jaarlijkse aanbod op de bedevaartmarkten dus al een internationaal karakter. Dit werd versterkt doordat (al dan niet tijdelijk gevestigde) handelaren in Mekka en havenstad Djedda stoffen en andere producten importeerden speciaal voor die bedevaartmarkten. De diversiteit in het aanbod en de internationale oriëntatie was daarnaast mede te danken aan de aanwezigheid van buitenlandse kunstenaars en ambachtslieden in Mekka die handgemaakte souvenirs (zoals schilderingen van de Ka’ba door Indiase schilders) maakten, zeker in de negentiende eeuw maar naar grote waarschijnlijkheid al veel vroeger. (Porter 2015, pp. 105-107) Voor pelgrims geldt vaak dat de productieplaats van ondergeschikt belang is: het feit dat de aanschaf in Mekka of Medina plaatsvond en het product dus met de heilige steden in contact is geweest is doorslaggevend. (Mols 2013, p. 76) Hoewel het aanbod in de eerste twee decennia van de 21ste eeuw is uitgebreid met bijvoorbeeld uiteenlopende elektronische apparaten en digitale gadgets, hebben sommige souvenirs zoals bidkleden, bidsnoeren, gouden sieraden en Zemzemwater flesjes niets aan populariteit ingeboet, al is hun verschijningsvorm wel aan verandering onderhevig doordat ook modern design zijn intrede doet in het assortiment van pelgrimsartikelen. Wat gebleven is het internationale aanbod van aandenkens, met de kanttekening dat de lokaal geproduceerde souvenirs ook vaak door buitenlandse vaklui worden geproduceerd. <BR> <BR>