De eerste en langste tekst is gekalligrafeerd door Yang Liansheng: 万松岭上一间屋， 老僧半间云半间。 三更云去作行雨， 回头方羡老僧闲。 Bovenop de berg vol met ontelbare pijnbomen staat een kleine hut, De oude monnik deelt zijn hut met de wolken, half om half. Maar midden in de nacht gaan de wolken heen, zij moeten het land beregenen, Terwijl zij wegdrijven kijken zij afgunstig om naar de monnik, immer ongestoord zittend. Dit gedicht is getiteld 《庵中自题》 ’zelf geschreven in mijn kloostertje’, van de hand van de Song monnik 显万 Xian Wan. De meeste versies hebben in de derde regel 行雨 ‘uitvoeren van de regen [taak]’ in plaats van 山雨 ‘bergregen’ zoals hier. Tweede tekst: 本来面目：‘objectieve realiteit', 'het ware aanzicht van iets', 'waarheid’ (geschreven door William Acker). Derde tekst: 有朋自远方来不亦乐乎： ’vrienden die je van ver komen opzoeken, is dat niet leuk?’ (geschreven door Francis Cheaves). Dit is een beroemd citaat uit "De gesprekken van Confucius", uit het eerste hoofdstuk.