Deze armsteun werd gebruikt door leden van de Bektashi orde van soefi’s. Het object diende als bidsteun en om slaap te onderdrukken tijdens een veertig dagen durend ritueel (genaamd halvet of “eenzaamheid'' in het Turks en khalwat in het Arabisch en Perzisch). DIt ritueel stond onder leiding van een soefisjeik of, zoals bij de Bektashi, een baba. Tijdens dit ritueel gebruiken de beginnende derwisjen de hoofdsteun om weinig te slapen (Jong 1989: 21; Frembgen 1999: 103-115; Bakirci 2011: 275; Atasoy 368-371). De derwisj zat op de grond en stak de staf in de grond voor hem. Zijn arm kon dan op het symmetrische bovenstuk gelegd worden, waar de kin dan weer op steunde. Hierdoor werd voorkomen dat het hoofd naar beneden zakte tijdens de meditatie. Dergelijke staven waren in gebruik bij verschillende soefi-ordes.<BR> <BR> Meditatiestaven voor soefi's zijn er in verschillende uitvoeringen, variërend van ijzer tot aan luxueuzere versies die versierd zijn met jade en edelstenen. Als type object heeft het een oorsprong in Zuid- en West-Azië. De twee geabstraheerde slangen- of drakenkoppen aan de uiteinden van de steun werden door derwisjen geassocieerd met de profeet Musa (Mozes), die zijn staf deed veranderen in een slang of zelfs in een draak. In islamitische tradities wordt de slang geassocieerd met de staf van een profeet, heilige of godheid. Zowel de slang als de draak zijn beschermers van het goddelijke en hoeders van het licht.<BR> <BR> Pooyan Tamimi Arab, 2016.