Groot in het midden van deze prent is een aanmoedigend deel van een Koranvers geschreven (61: 13): “Hulp van God en een spoedig succes.” Een dergelijke prent had een beschermende functie en werd thuis of in een winkel opgehangen. Rechtsboven in de omlijsting begint het Troonvers (2: 255, in dit geval inclusief 256-257, vanwege ruimtegebrek ook onderaan buiten de lijst). Beneden zijn Koranverzen 68: 51-52 geschreven, die bescherming bieden tegen het boze oog, en een deel van 12: 64: “En God waakt het best en Hij is de barmhartigste van de barmhartigen.” Verder zijn de namen van de Veertien Onfeilbaren, de Profeet Mohammed, zijn dochter Fatima en de Twaalf Imams in de bovenste helft van de prent geschreven, zodat het sjiitische karakter van de prent bevestigd wordt, eindigend met Imam Mehdi, “Bezitter van de Tijd.” Op de onderste helft wordt nog eens de zegen van God gevraagd voor de Profeet Mohammed en zijn familie. Links in het midden is het werk gesigneerd en gedateerd: “door Mohammad Saneʿi, 1359 [A.H., dwz. 1940 A.D.].”<BR> <BR> De sociaalhistorische context van deze prent is die van de bazaar van Tehran in het tweede kwart van de 20e eeuw ten tijde van de Pahlavidynastie (zie Keshavarzian 2009 voor een uitgebreide analyse van de relatie tussen bazaar, staat en religie tijdens de Pahlavidynastie en daarna). In dit geval wordt er vermeld dat de prent in Tehran is gemaakt en werd verkocht in de bazaar in het deel van de tinmakers (مرکز هدیه این دعا، تهران ، بازار حلبی سازان کتاب فروشی مظلوم شیرازی). In dat deel van de bazaar bevonden zich in deze periode uitgevers en boekverkopers (Keshavarzian 2009: 45), waaronder de boekhandel (van) Mazlum Shirazi waar deze prent te koop was. De religieuze meerwaarde van het kopen van de prent wordt aangegeven door het te omschrijven als “gift” (هدیه) en “gebed” (دعا ).<BR> <BR> Over lithografie en religieuze prenten in Iran:<BR> <BR> Om de sociale functie van deze prent beter te begrijpen is het ook noodzakelijk om stil te staan bij de lithografische techniek, die in Iran is gebruikt om religieuze voorstellingen op papier te drukken. Lithografische illustratie was een kunstvorm die in Iran ongeveer een eeuw is toegepast, vanaf de introductie van de techniek in Iran in 1833 tot de jaren vijftig van de twintigste eeuw, toen de laatste lithografiewerkplaats zijn deuren sloot (Marzolph 2001, 2009, 2011, 2012). Deze techniek raakte populair vanwege de relatief lage productiekosten, zodat de productie en verkoop van boeken en prenten op grote schaal mogelijk werd. Aan de andere kant was lithografie populair vanwege culturele en artistieke redenen. In tegenstelling tot moderne mechanische typografie konden dankzij de lithografie complexe vormen en iconografie behouden en gepopulariseerd worden. Geïllustreerde boeken gedrukt met de lithografietechniek in Iran bouwden zo voort op een verfijnde en eeuwenoude kalligrafische traditie. In de Qajar periode raakten op deze manier sjiitische thema’s, die eerder alleen beschikbaar waren voor de elite, visueel populair (cf. Ekhtiar 2015: 146 en Flaskerud 2010: 28-29). Dit continueerde in de twintigste eeuw. De lithografie nam zo een interessante plaats in tussen de hoge kunstvormen, zoals Perzische miniatuurkunst, en populaire vormen, zoals achterglasschilderingen en koffiehuisschilderingen. Naast het drukken van klassieke literatuur en romantische en populaire verhalen werd de lithografie gebruikt om religieuze boeken te maken. Ook werden enkelzijdige prenten gedrukt zoals deze, waarvan sommige op de bazaar of in en nabij sjiitische gebedshuizen werden verkocht. Van deze enkelzijdige prenten zijn slechts enkele uit de negentiende eeuw bewaard gebleven, vanwege het dagelijkse gebruik en het kwetsbare materiaal. De enkelzijdige prenten van Mohammad Saneʿi (7031-32a t/m 32u) uit de twintigste eeuw volgen deze eerdere voorbeelden van sjiitische iconografie.<BR> <BR> Pooyan Tamimi Arab, 2016.