In het midden van deze enkelzijdige prent staan in het groot de namen van de Profeet Mohammed, zijn dochter Fatima en de Twaalf Imams. De tekst eindigt met Imam Mahdi en zijn titel “Imam Zaman,” de Heer van de Tijd en doel van God voor de gehele mensheid (حجة الله علی خلقه اجمعین امام زمان).<BR> <BR> In de band of omlijsting van de prent zijn Koranverzen geschreven. Rechtsboven wordt begonnen met de Basmala, gevolgd door verzen die bescherming bieden tegen het boze oog (68: 51-52). Links in het midden wordt de Basmala herhaald, gevolgd door soera 112, die aan de rechterkant van de omlijsting eindigt. Aan de rechterkant wordt de Basmala wederom herhaald, gevolgd door soera 110 die loopt tot en met een deel van de onderkant van de lijst. Beneden in het midden is de Naad-e Ali (incompleet) geschreven, een gebed waaraan beschermende werkingen werden toegeschreven:<BR> <BR> Roep Ali aan, hij kan wonderen verrichten <BR> Hij steunt je in alle rampen <BR> Alle zorgen en verdriet zullen weldra verdwijnen <BR> Dankzij uw verhevenheid, O God, dankzij uw profeetschap, O Mohammed, <BR> en uw regentschap, O Ali! O Ali! O Ali! <BR> <BR> ناد عليا مظهر العجائب تجده عونا لك في النوائب <BR> كل هم وغم سينجلى بعظمتك يا الله بنبوتك يا محمد <BR> بولايتك یا علی یا علی یا علی <BR> <BR> De beschermende functie van de afbeelding wordt extra bevestigd door een kleine toelichtende tekst onderaan. De Veertien Onfeilbaren, dat wil zeggen de Profeet Mohammed, Fatima en de Twaalf Imams, zouden geluk brengen in een huis of winkel waar de afbeelding is opgehangen (چهارده معسوم برکت خانه و دکان). <BR> <BR> De sociaalhistorische context van deze prent is die van de bazaar van Tehran in het tweede kwart van de 20e eeuw ten tijde van de Pahlavidynastie (zie Keshavarzian 2009 voor een uitgebreide analyse van de relatie tussen bazaar, staat en religie tijdens de Pahlavidynastie en daarna). In dit geval wordt er helemaal onderaan in het klein vermeld dat de prent in Tehran is gemaakt en werd verkocht in de bazaar in het deel van de tinmakers (مرکز هدیه، تهران ، بازار حلبی سازان کتاب فروشی مظلوم شیرازی). In dat deel van de bazaar bevonden zich in deze periode uitgevers en boekverkopers (Keshavarzian 2009: 45), waaronder de boekhandel (van) Mazlum Shirazi waar deze prent te koop was. De illustratie is verder gesigneerd door Mohammad Sanei Khansari, die werkzaam was in de periode 1931-1946 (Marzolph 2001: 46). Voor de kosten van de prent (30 Shahi) wordt het opmerkelijke woord “gift” (هدیه) gebruikt, wat de religieuze meerwaarde aangeeft van het kopen van de prent. <BR> <BR> Over lithografie en religieuze prenten in Iran:<BR> <BR> Om de sociale functie van deze prent beter te begrijpen is het ook noodzakelijk om stil te staan bij de lithografische techniek, die in Iran is gebruikt om religieuze voorstellingen op papier te drukken. Lithografische illustratie was een kunstvorm die in Iran ongeveer een eeuw is toegepast, vanaf de introductie van de techniek in Iran in 1833 tot de jaren vijftig van de twintigste eeuw, toen de laatste lithografiewerkplaats zijn deuren sloot (Marzolph 2001, 2009, 2011, 2012). Deze techniek raakte populair vanwege de relatief lage productiekosten, zodat de productie en verkoop van boeken en prenten op grote schaal mogelijk werd. Aan de andere kant was lithografie populair vanwege culturele en artistieke redenen. In tegenstelling tot moderne mechanische typografie konden dankzij de lithografie complexe vormen en iconografie behouden en gepopulariseerd worden. Geïllustreerde boeken gedrukt met de lithografietechniek in Iran bouwden zo voort op een verfijnde en eeuwenoude kalligrafische traditie. In de Qajar periode raakten op deze manier sjiitische thema’s, die eerder alleen beschikbaar waren voor de elite, visueel populair (cf. Ekhtiar 2015: 146 en Flaskerud 2010: 28-29). Dit continueerde in de twintigste eeuw. De lithografie nam zo een interessante plaats in tussen de hoge kunstvormen, zoals Perzische miniatuurkunst, en populaire vormen, zoals achterglasschilderingen en koffiehuisschilderingen. Naast het drukken van klassieke literatuur en romantische en populaire verhalen werd de lithografie gebruikt om religieuze boeken te maken. Ook werden enkelzijdige prenten gedrukt zoals deze, waarvan sommige op de bazaar of in en nabij sjiitische gebedshuizen werden verkocht. Van deze enkelzijdige prenten zijn slechts enkele uit de negentiende eeuw bewaard gebleven, vanwege het dagelijkse gebruik en het kwetsbare materiaal. De enkelzijdige prenten van Mohammad Saneʿi (7031-32a t/m 32u) uit de twintigste eeuw volgen deze eerdere voorbeelden van sjiitische iconografie.<BR> <BR> Pooyan Tamimi Arab, 2016.