Moskeelamp versierd met bladmotieven en pseudo-inscripties

Moskeelamp in neo-Mamlukse stijl, typerend voor Syrië en Egypte in de tweede helft van de 19de eeuw. De stijl wordt neo-Mamluks (Engels: Revival Mamluk) genoemd, naar de Mamlukken die heersten over Egypte en Syrië van 1250 tot 1517. Deze lamp is gemaakt van groenkleurig glas. De lamp kon als olielamp worden aangestoken en dan met behulp van kettingen opgehangen aan de oren. De vorm van de lamp, met een ronde buik en kelkvormig bovenstuk, is geinspireerd door de Mamlukse lampen. De Mamlukse glazen lampen waren versierd met veelkleurig email. Hier zijn de versieringen in het oppervlak gegraveerd waarna ze met goudverf zijn beschilderd. Het zijn gestileerde bladmotieven, spiralen en inscripties in pseudo-Arabisch. Bovenaan, bij de rand, is een inscriptie aangebracht die wel leesbaar is: 'Tarzi Sham' (طرزي شام), vermoedelijk de naam van de maker.<BR> <BR> In de Mamlukse periode werden moskeelampen zowel in geperforeerd metaal als in polychroom glas uitgevoerd. Glasmakers in het Midden-Oosten muntten uit in het brandschilderen, vergulden, graveren en slijpen van glas. Grote middeleeuwse moskeecomplexen werden vaak verlicht door honderden lampen, vaak versierd met florale en geometrische patronen of met inscripties. Negentiende-eeuwse glasmakers gebruikten dergelijke middeleeuwse Mamlukse lampen als model voor glazen moskeelampen. De negentiende-eeuwse glasmakers waren niet de enige beroepsgroep die teruggrepen op inspiratie van middeleeuwse vormen, technieken en versieringspatronen. Ook de hout- en metaalbewerkers in Egypte en Syrië vonden daar hun inspiratie vanwege de hoge kwaliteit van het ambacht en de aanwezigheid van middeleeuwse voorwerpen die als voorbeeld konden dienen. Deze heropleving werd mede gestuurd door een toenemende vraag van Europeanen die tijdens hun reizen graag oude of authentieke objecten wilden aanschaffen. Aangezien deze schaars waren, had dit een heropleving van de oude ambachten tot gevolg. Deze waren echter niet alleen bestemd voor de toeristenmarkt. Ze werden ook gemaakt voor lokale verkoop, om te dienen in woonhuizen en moskeeën.

Moskeelamp versierd met bladmotieven en pseudo-inscripties

Moskeelamp in neo-Mamlukse stijl, typerend voor Syrië en Egypte in de tweede helft van de 19de eeuw. De stijl wordt neo-Mamluks (Engels: Revival Mamluk) genoemd, naar de Mamlukken die heersten over Egypte en Syrië van 1250 tot 1517. Deze lamp is gemaakt van groenkleurig glas. De lamp kon als olielamp worden aangestoken en dan met behulp van kettingen opgehangen aan de oren. De vorm van de lamp, met een ronde buik en kelkvormig bovenstuk, is geinspireerd door de Mamlukse lampen. De Mamlukse glazen lampen waren versierd met veelkleurig email. Hier zijn de versieringen in het oppervlak gegraveerd waarna ze met goudverf zijn beschilderd. Het zijn gestileerde bladmotieven, spiralen en inscripties in pseudo-Arabisch. Bovenaan, bij de rand, is een inscriptie aangebracht die wel leesbaar is: 'Tarzi Sham' (طرزي شام), vermoedelijk de naam van de maker.<BR> <BR> In de Mamlukse periode werden moskeelampen zowel in geperforeerd metaal als in polychroom glas uitgevoerd. Glasmakers in het Midden-Oosten muntten uit in het brandschilderen, vergulden, graveren en slijpen van glas. Grote middeleeuwse moskeecomplexen werden vaak verlicht door honderden lampen, vaak versierd met florale en geometrische patronen of met inscripties. Negentiende-eeuwse glasmakers gebruikten dergelijke middeleeuwse Mamlukse lampen als model voor glazen moskeelampen. De negentiende-eeuwse glasmakers waren niet de enige beroepsgroep die teruggrepen op inspiratie van middeleeuwse vormen, technieken en versieringspatronen. Ook de hout- en metaalbewerkers in Egypte en Syrië vonden daar hun inspiratie vanwege de hoge kwaliteit van het ambacht en de aanwezigheid van middeleeuwse voorwerpen die als voorbeeld konden dienen. Deze heropleving werd mede gestuurd door een toenemende vraag van Europeanen die tijdens hun reizen graag oude of authentieke objecten wilden aanschaffen. Aangezien deze schaars waren, had dit een heropleving van de oude ambachten tot gevolg. Deze waren echter niet alleen bestemd voor de toeristenmarkt. Ze werden ook gemaakt voor lokale verkoop, om te dienen in woonhuizen en moskeeën.