Dubbelvellige tonvormige trom

De mridangam is een drum uit Zuid-India. Het is een onmisbaar onderdeel van de klassieke Zuid-Indiase muziek, waarbij het vocalisten en andere instrumenten, zoals de vina, begeleidt. Het duurt jaren voordat iemand het bespelen ervan volledig beheerst. Bij het bespelen zit de speler in kleermakerszit, waarbij de rechtervoet aan de bovenkant zit. De mridangam rust op deze voet en op een opgerolde doek. De rechterhand bespeelt het kleinere membraan. Het woord mridangam komt uit het Sanskriet en bestaat uit het woord 'mrid' (klei, aarde) en 'ang' (lichaam). Vroege mridangams werden gemaakt van uitgeharde klei. Gaandeweg werd hout gebruikt, vanwege de duurzaamheid. Meestal wordt het hout van de jackfruit (Artocarpus heterophyllus) gebruikt. De ontwikkeling van de mridangam zorgde voor de ontwikkeling van het 'tala' systeem, een ritmisch systeem. Dit systeem in Zuid-india is een van de meest complexe percussieve ritmesystemen die er bestaan. In de vroege jaren 1920 kwamen er grote mridangam-spelers op, die scholen opzetten met typische speelstijlen. Voorbeelden hiervan zijn de Puddukottai school en de Thanjavur school. Vlak voordat het instrument gebruikt gaat worden in een voorstelling, wordt het grotere membraan vochtig gemaakt en wordt stempasta, een vlek van water en rijstmeel aangebracht, wat de toon verlaagt en het geluid een diepe resonerende bas meegeeft. Het stemmen gebeurt door met een zwaar voorwerp, een steen bijvoorbeeld, tegen de gespannen banden te slaan. Tegenwoordig wordt de mridangam vooral gebruikt in muziekuitvoeringen typisch voor Karnataka, die vooral in Zuid-India maar eigenlijk over de hele wereld populair zijn. De mridangam biedt het hoofdritme en is dus van groot belang om iedere speler in het gareel te houden. Een van de hoogtepunten van een hedendaagse Karnatisch muziekconcert is de percussie solo, waarbij verschillende percussionisten naar een grand finale toewerken. Bij concerten speelt de mridangam speler tegenwoordig vaak solo's en gaat soms een imitatiewedstrijd aan met spelers van andere trommels. Je hoort de mridangam regelmatig terug in de Indiase popmuziek. Veel van deze Indi-pop komt uit de Indiase filmindustrie (Bollywood).<BR> <BR> Vervaardiging<BR> De mridangam wordt gemaakt van een uitgehold stuk stam van de jackfruit boom. Beide open uiteinden, het ene kleiner dan het andere, worden van een leren vel (vaak geit) voorzien. De vellen worden m.b.v. lange leren bandjes, die door de vellen gestoken zijn, gespannen over de zijkant van de drum. Het kleine vel van bevat een cirkel in het midden van zwarte pasta, 'satham' of 'karnai', gemaakt van rijstmeel, ijzeroxide en stijfsel. Het geeft het kleine vel een metalig geluid. Met ronde houten kurken wordt de spanning van de leren bandjes en dus van de vellen veranderd., De mridangam wordt gemaakt van een uitgehold stuk stam van de jackfruit boom. Beide open uiteinden, het ene kleiner dan het andere, worden van een leren vel (vaak geit) voorzien. De vellen worden m.b.v. lange leren bandjes, die door de vellen gestoken zijn, gespannen over de zijkant van de drum. Het kleine vel van bevat een cirkel in het midden van zwarte pasta, 'satham' of 'karnai', gemaakt van rijstmeel, ijzeroxide en stijfsel. Het geeft het kleine vel een metalig geluid. Met ronde houten kurken wordt de spanning van de leren bandjes en dus van de vellen veranderd.

Dubbelvellige tonvormige trom

De mridangam is een drum uit Zuid-India. Het is een onmisbaar onderdeel van de klassieke Zuid-Indiase muziek, waarbij het vocalisten en andere instrumenten, zoals de vina, begeleidt. Het duurt jaren voordat iemand het bespelen ervan volledig beheerst. Bij het bespelen zit de speler in kleermakerszit, waarbij de rechtervoet aan de bovenkant zit. De mridangam rust op deze voet en op een opgerolde doek. De rechterhand bespeelt het kleinere membraan. Het woord mridangam komt uit het Sanskriet en bestaat uit het woord 'mrid' (klei, aarde) en 'ang' (lichaam). Vroege mridangams werden gemaakt van uitgeharde klei. Gaandeweg werd hout gebruikt, vanwege de duurzaamheid. Meestal wordt het hout van de jackfruit (Artocarpus heterophyllus) gebruikt. De ontwikkeling van de mridangam zorgde voor de ontwikkeling van het 'tala' systeem, een ritmisch systeem. Dit systeem in Zuid-india is een van de meest complexe percussieve ritmesystemen die er bestaan. In de vroege jaren 1920 kwamen er grote mridangam-spelers op, die scholen opzetten met typische speelstijlen. Voorbeelden hiervan zijn de Puddukottai school en de Thanjavur school. Vlak voordat het instrument gebruikt gaat worden in een voorstelling, wordt het grotere membraan vochtig gemaakt en wordt stempasta, een vlek van water en rijstmeel aangebracht, wat de toon verlaagt en het geluid een diepe resonerende bas meegeeft. Het stemmen gebeurt door met een zwaar voorwerp, een steen bijvoorbeeld, tegen de gespannen banden te slaan. Tegenwoordig wordt de mridangam vooral gebruikt in muziekuitvoeringen typisch voor Karnataka, die vooral in Zuid-India maar eigenlijk over de hele wereld populair zijn. De mridangam biedt het hoofdritme en is dus van groot belang om iedere speler in het gareel te houden. Een van de hoogtepunten van een hedendaagse Karnatisch muziekconcert is de percussie solo, waarbij verschillende percussionisten naar een grand finale toewerken. Bij concerten speelt de mridangam speler tegenwoordig vaak solo's en gaat soms een imitatiewedstrijd aan met spelers van andere trommels. Je hoort de mridangam regelmatig terug in de Indiase popmuziek. Veel van deze Indi-pop komt uit de Indiase filmindustrie (Bollywood).<BR> <BR> Vervaardiging<BR> De mridangam wordt gemaakt van een uitgehold stuk stam van de jackfruit boom. Beide open uiteinden, het ene kleiner dan het andere, worden van een leren vel (vaak geit) voorzien. De vellen worden m.b.v. lange leren bandjes, die door de vellen gestoken zijn, gespannen over de zijkant van de drum. Het kleine vel van bevat een cirkel in het midden van zwarte pasta, 'satham' of 'karnai', gemaakt van rijstmeel, ijzeroxide en stijfsel. Het geeft het kleine vel een metalig geluid. Met ronde houten kurken wordt de spanning van de leren bandjes en dus van de vellen veranderd., De mridangam wordt gemaakt van een uitgehold stuk stam van de jackfruit boom. Beide open uiteinden, het ene kleiner dan het andere, worden van een leren vel (vaak geit) voorzien. De vellen worden m.b.v. lange leren bandjes, die door de vellen gestoken zijn, gespannen over de zijkant van de drum. Het kleine vel van bevat een cirkel in het midden van zwarte pasta, 'satham' of 'karnai', gemaakt van rijstmeel, ijzeroxide en stijfsel. Het geeft het kleine vel een metalig geluid. Met ronde houten kurken wordt de spanning van de leren bandjes en dus van de vellen veranderd.