Eind 18e eeuw ontstond in Europa een stroming waarbij men leven en natuur anders ging bekijken. De natuur zoals ze was werd belangrijk, vooral ook het leven van 'arbeiders en landbouwers' werd interessant. Kunstenaars trokken het land in om alles vast te leggen. Deze houding bracht de Engelsen ertoe interesse te krijgen in het dagelijkse leven in India.<BR> Onder invloed hiervan gingen Indiase schilders afbeeldingen maken van feesten, ceremonies, huwelijken en 'sati' ('suttee')-scènes, waarbij een weduwe zich met haar overleden echtgenoot laat verbranden.<BR> Ook ging men werken maken van 'de gewone man'. Ambachtslieden, boeren, handelaars, bedelaars etc. werden bekend als 'firka'-series ('firka' is Urdu voor beroep). <BR> Ook de technieken werden aan de Engelse smaak aangepast. Men begon te schilderen in waterverftechniek op papier, ivoor en mica, en in olieverf. Ook werd voor het eerst het perspectief toegepast.<BR> De opleving van deze kunst duurde tot ongeveer 1880, toen door meerdere oorzaken de vraag verminderde en verdween (opkomst fotografie, veranderde houding in Engeland t.o.v. Indiase kunst).<BR> Tegenwoordig wordt nog wel geschilderd voor toeristen.