Werknemers van Stork-Werkspoor in Utrecht hielden een werkonderbreking uit protest tegen de sluiting van de staalgieterij. Op 8 april 1977 maakte de directie bekend geen toekomst voor de gieterijen in Hengelo en Utrecht te zien. Ondanks verschillende acties van de vakbonden werd op 3 mei bekend dat de gieterij definitief dicht ging. De gieterij in Hengelo zou met overheidssteun worden gemoderniseerd en met 50 % van de werknemers open blijven. In Utrecht konden 275 mensen op zoek naar een nieuwe baan. De problemen bij de Verenigde machinefabrieken Stork N.V. waren kenmerkend voor de achteruitgang van de Nederlandse industrie na 1965. Door het stijgende loon- en prijspeil verslechterde concurrentiepositie van Nederland. De oliecrises van 1973 en 1979 betekende voor veel bedrijven de genadeklap.