Handscherm van karton beplakt met papier, waarop aan de voorkant centraal een ovaal uitgeknipte gravure met een scène uit de Franse comedie 'Lucile' van Jean François Marmontel (1723-1799), omgeven door een met aquarel geschilderde rand, op een stokje van lindehout. Op de achterkant de bijbehorende, gedrukte tekst. Het toneelstuk 'Lucile' werd in 1781 in het nederlands vertaald en in Amsterdam uitgegeven. Het verhaal speelt zich af in Frankrijk 'in het huis van Timantes, op zijn landgoed'. Op BK-NM-5518 zien we Lucile bij haar ochtedntoilet, geholpen door haar kamenierster Julia, terwijl haar geliefde Dorval binnenkomt. Lucile gaat trouwen met deze edelman. Haar vader, Timantes, is niet geheel tevreden met zijn nieuwe schoonzoon. Het hele gezelschap gebruikt het middagmaal samen met Dorval's vader, de oude Dorval 'mede in zijn japon' (zie BK-NM-5519). Dan arriveert Blasius, Lucile's 'voedstervader' wiens vrouw kort geleden is overleden. Dorval verdenkt Blasius ervan dat hij kwaad gesproken heeft over hem en confronteert Blasius hiermee. Deze vertelt daarop zijn verhaal aan Dorval en Timantes. Blasius onthult een geheim: zijn dochtertje en Lucile werden samen gezoegd. De min heeft haar eigen dochtertje 'door eerzucht aangedreven' laten doorgaan voor Lucile en 'dees bedriegery Heeft zy my eerst ontdekt op 't einde van haar leven', aldus Blasius. De namaak-Lucile zal daarop met Blasius terug naar huis gaan. Dorval wil echter nog wel met haar trouwen, maar vreest dat zijn vader geen toestemming zal geven, omdat zij niet meer van adel is. De oude Dorval reageert als volgt:'De glans van 't goud moet voor den glans der deugd bezwyken.' Eind goed, al goed:'De deugd, geen aadlyk bloed, zal hier den prys behalen.' De geschilderde trofee, bestaande uit een hooigaffel, melkkan en zeis lijkt terug te voeren op P. Ranson, Cahier de Trophées Dessinés par Ranson et Gravés par Berthant, 1772-8, I. Cahier, no.5, Berlijn 485.1 (zes bladen + titelblad).