Het centrale medaillon is gevuld met een bijzonder gedetailleerde schildering van Diana, godin van de jacht, die met haar nimfen rust aan de rand van een rivier tegenover een waterval. In Nederland was 'Diana rustend met haar nimfen' al vanaf de 17de eeuw een bijzonder geliefd thema, dat niet alleen veelvuldig op schilderijen maar ook op waaierbladen werd afgebeeld (vgl. tent.cat. C. Kammerl, Der Fächer..., München 1989, cat.nr.53, p.139). Dit is niet verwonderlijk, aangezien Artemis de kuisheid van de vrouw symboliseerde en op deze waaier als zodanig is gekoppeld aan de huwelijkse liefde. De medaillons aan weerszijden staan in het teken van de (pastorale) liefde, met links een herdersstaf, mandje met bloemen, duifjes, hond de (huwelijks)trouw voorstellende, platte hoed en luit; en rechts een altaar met een vrouwenportret waarboven twee tortelduiven, een nestje gevuld met eitjes waarbij twee vogeltjes, herdersstaf en hoed. Het blad is aan de achterkant beschilderd met een met twee tortelduifjes gevuld medaillon, dat aan een bloemenslinger hangt. Ook in het montuur treffen we liefdessymboliek aan. Op het handdeel staat centraal een paar dat een bloemenkrans aan Eros offert. Boven hen hangt een gevlochten liefdeskrans of bruidskroon. Aan weerszijden van deze voorstelling zuiltjes met verstrengelde monogrammen(?) waarboven een bloemenmandje, geflankeerd door elkaar toegewende zittende vrouwen. De buitenbenen zijn van boven naar beneden versierd met een bloemenmandje, herderin(?) met guirlande in de hand, trofee met boeken(?) en op het handdeel met een huwelijksaltaar met twee brandende harten.